Edukacja katolicka: Boże Narodzenie 2020

Uroczystość Bożego Narodzenia wywodzi swój początek z Jerozolimy, ale już w IV w. znana było także w Antiochii, Konstantynopolu, Rzymie i w Hiszpanii. Ustalił się zwyczaj, że patriarcha udawał się z Jerozolimy w procesji do Betlejem, odległego ok. 8 km i tam w Grocie Narodzenia odprawiał w nocy Mszę św., którą później nazwano "Pasterką" w nawiązaniu do ewangelicznej opowieści o pasterzach, którzy jako pierwsi oddali pokłon nowonarodzonemu Chrystusowi.

Dzień Bożego Narodzenia ustalono na 25 grudnia, kiedy to Rzymianie obchodzili święto Niezwyciężonego Słońca. Wtedy właśnie nastaje przesilenie dnia i nocy. Jest to także nawiązanie do fragmentu Ewangelii: "Dzięki serdecznej litości naszego Boga nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce" (Łk 1,78). Natomiast dopiero w VI w. mnich Dionizjusz Exiguus obliczył, że narodziny miały miejsce w 753 r. po założeniu Rzymu. Dziś wiadomo, że Dionizjusz pomylił się w obliczeniach ustalając datę o kilka lat za późno.

Ps 96,01 Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewajcie Panu, wszystkie krainy!

Ps 96,02 Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie!

Ps 96,03 Rozgłaszajcie Jego chwalę wśród narodów, Jego cuda - wśród wszystkich ludów!

Ps 96,04 Bo wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie.

Ps 96,05 Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa.

Ps 96,06 Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku.

Ps 96,07 Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i [uznajcie] potęgę;

Ps 96,08 oddajcie Panu chwałę Jego imienia! Nieście ofiary i wchodźcie do Jego przedsieni,

Ps 96,09 oddajcie pokłon odziani w święte szaty! Zadrżyj, cała ziemio, przed Jego obliczem!

Ps 96,10 Mówcie wśród pogan: Pan jest królem. Umocnił świat, by się nie poruszył: ze słusznością wymierza ludom sprawiedliwość.

Ps 96,11 Niech się cieszy niebo i ziemia raduje; niech szumi morze i to, co je napełnia;

Ps 96,12 niech się weselą pola i wszystko, co jest na nich, niech się także radują wszystkie drzewa leśne

Ps 96,13 przed obliczem Pana, bo nadchodzi, bo nadchodzi, aby sądzić ziemię. On będzie sądził świat sprawiedliwie, z wiernością swą - narody.

Alleluja, alleluja, alleluja. Zwiastuję wam radość wielką, dziś narodził się nam Zbawiciel, którym jest Jezus Chrystus. Alleluja, alleluja, alleluja. (Łk 2,10-11)

Łk 2,01 W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie.

Łk 2,02 Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz.

Łk 2,03 Wybierali się wiec wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.

Łk 2,04 Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida,

Łk 2,05 żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.

Łk 2,06 Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.

Łk 2,07 Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

Łk 2,08 W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą.

Łk 2,09 Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli.

Łk 2,10 Lecz anioł rzekł do nich: ”Nie bójcie się! Oto zwiastuje wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu:

Łk 2,11 dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan.

Łk 2,12 A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”.

Łk 2,13 I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:

Łk 2,14 ”Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”.

Homilia Abpa Wacława Depo na Uroczystość Narodzenia Pana Jezusa

Liturgia słowa odczytywana w uroczystość Bożego Narodzenia jest dla nas zaproszeniem, abyśmy nie pozostawali tylko na etapie wyjaśnień zarówno historycznych, jak i społecznych uwarunkowań przyjścia Syna Bożego na ziemię, ale też zachętą do głębszego rozważenia i kontemplowania miłości Boga.

Jak mówi nam o tym św. Ireneusz: „Chrystus przyniósł nam całą nowość życia, ofiarując Samego Siebie. Niewidzialny i Przewyższający wszystko Stworzyciel opuścił swoje miejsce, zszedł ze swego tronu, a przyjął ludzkie serce, ludzką twarz i rodząc się z Dziewicy Maryi ciałem, stał się widzialnym, konkretnym i dotykalnym”. Św. Ireneusz pouczy nas dalej, że „Jezus Chrystus, nasz Pan, stał się tym, czym my jesteśmy, aby uczynić nas tym, kim On jest. Dał nam moc, abyśmy stali się dziećmi Boga”.

Potrzebujemy tej uroczystej radości, bo ona pozwala nam uwierzyć na nowo, że życie jest wielkim darem pochodzącym od Boga. Darem, którego nie wolno zmarnować. Każdy z nas jest Bogu potrzebny i miłowany. Wierzymy, że Narodzenie Jezusa jest także naszym odrodzeniem się do nowego życia. Jeżeli więc Bóg mówi dzisiaj do każdego z nas przez swojego Syna: Ty jesteś moim dzieckiem, moim synem i córką przez wiarę, to nie pozostaje nam nic innego, jak złożyć Mu radosną wdzięczność za przeznaczenie nas do życia wiecznego.

Wszystkie czytania biblijne starają się nam udzielić bardzo ważnej odpowiedzi na pytanie: Jaki jest prawdziwy sens Bożego Narodzenia, czyli kim jest Jezus Chrystus, narodzony z Maryi dla każdego człowieka – dla każdego z nas?

Prorok Izajasz eksponuje powrót Boga do Jerozolimy, aby ją zbawić. Strażnicy tego świętego miasta podnoszą głos. Są bowiem zwiastunami owej Radosnej Nowiny, że Bóg odkupił i pocieszył swój lud. Dlatego Izajasz kończy swe proroctwo stwierdzeniem, że odtąd wszystkie narody będą miały możliwość zbawienia. A więc dar zbawienia nie ogranicza się tylko do narodu wybranego.

Autor Listu do Hebrajczyków koncentruje naszą uwagę na tajemnicy Syna, który jest odblaskiem istoty Boga, jest ponad prorokami i ponad aniołami. To On usuwa grzech ze świata, utrwala jedność między Bogiem a ludźmi. Przez śmierć i Zmartwychwstanie został wywyższony i zasiadł po prawicy Ojca, aby dać nam udział w bliskości i miłości Boga.

Ewangelista św. Jan wskazuje na centrum dzisiejszej uroczystości w słowach: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas... W Nim jest życie, a życie jest światłością dla ludzi. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę po łasce... przez Chrystusa przyszły do nas łaska i prawda”.

W tej drodze Wcielenia Syna Bożego swoją rolę odegrały wiara i miłość Maryi. Dlatego modli się ksiądz poeta Marian Zielniak:

Jak spojrzeć na Ciebie, Maryjo,
przez pryzmat tego świata,
który daleki jest od ciszy Nazaretu,
od świętego oddania,
od Twego ufnego TAK,
od Twej pełni łask,
od wiary w obietnice,
od zawierzenia Bogu.

Jak przyjąć dziś Ciebie
nie umysłem, bo zbuntowany;
nie sercem, bo znieczulone;
nie uczuciem, bo skażone;
nie wolą, bo za słaba;
i nie duszą, bo zbyt tchórzliwa.
Chyba tylko prostotą
wiary dziecka.

Bronisława Ostrowska (1881-1928) poetka okresu Młodej Polski, tłumaczka poezji francuskiej oraz pisarka książek i poezji dla dzieci, napisała prześliczny wiersz o Bożym Narodzeniu, który pokazuje piękną, starą polską tradycję naszych przodków, obchodzenia tego drugiego po Wielkanocy największego święta Kościoła Katolickiego.

Dzisiaj o zmierzchu wszystkie dzieci, jak małe ptaki z gniazd,
Patrzą na niebo, czy już świeci, najpierwsza z wszystkich gwiazd.
O zimne szyby płaszczą noski, w okienkach miast i wsi,
Czy już sfrunęła z ręki Boskiej, czy już nad nami tli.

Różowe niebo pociemniało, i cień błękitny legł
Na ziemię białą, białą, białą, na nieskalany śnieg.
Anioły mogą zejść do ludzi, przebiec calutki świat:
Śnieg taki czysty, że nie ubrudzi, białych anielskich szat.

Białe opłatki, białe stoły, świeżych choinek las...

Doprawdy mogą dziś anioły, zagościć pośród nas.
Tylko ta gwiazda niech zaświeci, nad ciszą białych dróg
I zawiadomi wszystkie dzieci, że się narodził Bóg.

Zapraszam do wysłuchania jednej z moich ulubionych kolęd zespołu Golec uOrkiestra.

https://youtu.be/G8xHISIYxn0?list=RDG8xHISIYxn0

Nie było miejsca dla Ciebie,
w Betlejem w żadnej gospodzie.
I narodziłeś się Jezu,
w stajni w ubóstwie i chłodzie.
Nie było miejsca choć szedłeś,
jako Zbawiciel na ziemię,
by wyrwać z czarta niewoli,
nieszczęsne Adama plemię.

Nie było miejsca, choć chciałeś
Ludzkość przytulić do łona
I podać z krzyża grzesznikom
Zbawcze, skrwawione ramiona.
Nie było miejsca, choć zszedłeś
Ogień miłości zapalić
I przez swą mękę najdroższą
Świat od zagłady wybawić.

Nie było miejsca choć szedłeś,
ogień miłości zapalić,
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.

Nie było miejsca, choć chciałeś
Wszystkim otworzyć swe Serce
I kres położyć miłośnie
Ludzkiej nędzy, poniewierce.
A dzisiaj, czemu wśród ludzi
Tyle łez, jęku, katuszy,
Bo nie ma miejsca dla Ciebie
W niejednej człowieczej duszy.

Słowa: O. Mateusz Jeż SJ (Kraków, 1932)

Muzyka: O. Józef Łaś SJ (1938)

Wykonanie: Golec uOrkiestra (2017, Jasna Góra)

Kod QR do tego wpisu