środa, 26 lutego 2020

Modlitwy Świętej Brygidy Szwedzkiej

Św. Brygida, królowa, wdowa, zakonnica. Urodziła się w szlachetnej, spokrewnionej z królem szwedzkim, bogatej rodzinie w 1303 roku w Finstad koło Uppsali.

Jej rodzina była wierzącą, żyła zgodnie z nauczaniem naszego Pana Jezusa Chrystusa i przekazała wiele ze swoich dóbr na powstające kościoły i klasztory, a także na ubogich. Od dzieciństwa miała nadprzyrodzone wizje. Pewnego razu, w wieku lat dziesięciu, Św. Brygida zobaczyła ukrzyżowanego Pana Jezusa Chrystusa, który rzekł do niej: „Spójrz, jakże cierpię!”. Pomyślała, że działo się to w tym samym czasie i odrzekła: „O Panie, któż Ci to uczynił?”. A Pan odpowiedział: ”Ci, co mną gardzą i zapominają o mojej wielkiej miłości”.

W wieku 15 lat wydano ją za mąż za 18-letniego księcia Ulfa Gudmarssona. Małżeństwo było szczęśliwe. Brygida wychowała ośmioro dzieci, w tym Katarzynę, późniejszą świętą. Z mężem pielgrzymowała do Santiago de Compostela. Po powrocie Ulf wstąpił do cystersów w Alyastra, gdzie zmarł w lutym 1344 r.

Brygida osiadła wówczas w domu zakonnym, związanym z cystersami, gdzie prowadziła bardzo surowe życie ascetyczne w tym też czasie doznała objawień, pod których wpływem zaczęła pisywać listy do możnych tego świata, przepowiadając im ich przyszłe losy. Znane są m.in. jej ostrzeżenia i surowe napomnienia pod adresem krzyżaków, którym przepowiedziała ich upadek (“zostaną wyłamane ich zęby i skruszone ostrza ich mieczy”). Z wielką gorliwością przekazywała orędzie o Bożym miłosierdziu, zapisując słowa Pana: “Dopóki człowiek żyje, bramy nieba stoją dla niego otworem. Jeżeli ludzie zmienią swoje życie, i Ja złagodzę swój wyrok”.

Przyczyniła się do zażegnania kilku wojen w Europie i zaprowadzenia pokoju. Ale największą sławę i trwałe miejsce w historii Kościoła zapewniły jej listy z 1352 r. do papieża Innocentego VI (1352-62), przebywającego wówczas w Awinionie, aby jak najszybciej wracał do Rzymu. Gdy nie odniosło to skutku, Brygida niezrażona, kontynuowała swą korespondencję z jego następcą, bł. Urbanem V (1362-70). Ten ostatni, właśnie pod wpływem listów szwedzkiej mistyczki, wrócił do Rzymu w 1367 r., ale z powodu zamieszek w tym mieście, znów je opuścił. Brygida przepowiedziała mu wtedy rychłą śmierć, co istotnie niebawem nastąpiło. Jej nalegania i wezwania kierowane do papieży przyczyniły się w wielkim stopniu do położenia kresu niewoli awiniońskiej, choć ona sama już tego nie doczekała.

W 1346 roku Brygida położyła kamień węgielny pod klasztor nowego zakonu - Najświętszego Zbawiciela (brygidki).

Zakon brygidek miał początkowo charakter kontemplacyjny. Po okresie rozkwitu z biegiem czasu w XIX w. domy zakonne uległy kasacie. Dzieło reformy zakonu podjęła w 1911 r. matka Elżbieta Hasselblad. Za zgodą papieża zmodyfikowała reguły św. Brygidy i zakon ze ściśle kontemplacyjnego nabrał charakteru apostolsko-kontemplacyjnego. Nową gałąź oficjalnie zatwierdzono w 1920 r. Obecnie zakon posiada 21 placówek na trzech kontynentach i liczy 570 zakonnic. Ze starej gałęzi, istniejącej od czasów średniowiecznych, pozostało tylko pięć klasztorów. Dom macierzysty sióstr brygidek znajduje się w Rzymie.

W Polsce pierwszy klasztor brygidek został założony w 1396 r. w Gdańsku z inicjatywy wielkiego mistrza krzyżackiego Konrada von Jungingena. Drugi klasztor ufundował ok. 1426 r. król Władysław Jagiełło w Lublinie, z wdzięczności za zwycięstwo grunwaldzkie. W XIX w. klasztory brygidek zostały skasowane przez władze kościelne i świeckie. Ostatni zamknięto w Grodnie w 1920 r. Obecnie brygidki mają w Polsce dwa domy (od 1991 r.) w Częstochowie i Gdańsku. Strojem zakonnym sióstr jest szary habit z czarnym pasem. Na głowie noszą koronę ułożoną z trzech białych lnianych pasków. Łączy je pięć czerwonych punktów symbolizujących pięć ran Jezusa.

Przed kilkoma laty przedstawiciele Kościołów, wspólnot i organizacji z sześciu krajów europejskich założyli w Vadstenie międzynarodowe ekumeniczne Societas Brigitta-Europa (SBE). W swojej działalności czują się oni związani z osobą oraz klasztorami założonymi przez średniowieczną mistyczkę. Celem stowarzyszenia jest “pogłębianie świadomości bogactwa duchowego wniesionego przez tę świętą w całej Europie oraz podkreślenie jej aktualnego znaczenia”. Ponadto przewiduje ono bliższą współpracę między poszczególnymi klasztorami brygidek oraz dni skupienia prowadzone przez siostry z Zakonu Najświętszego Zbawiciela Świętej Brygidy. Organizowane są też letnie spotkania dla młodzieży oraz imprezy kulturalne. Kolejnym elementem pracy SBE jest społeczne znaczenie św. Brygidy dla współczesnych, a także wydanie nowego, naukowo opracowanego zbioru jej przepowiedni, przetłumaczonego na najważniejsze języki świata.

Życie św. Brigidy wypełniała modlitwa, umartwienia, pokuta. Była hojna dla fundacji kościelnych i charytatywnych. Była prekursorką nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusa.

W latach 1372/1373 w towarzystwie córki Katarzyny odbyła pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Ostatnie 24 lata spędziła w Rzymie. Tam zmarła 23 lipca 1373 r., w dniu, który przepowiedziała. Jej ciało poprzez Korsykę, Styrię, Morawy, Polskę sprowadzono do Szwecji, gdzie złożono w klasztorze w Vadsena, który założyła.

Pozostawiła po sobie księgę “Objawień”, która ze względu na przepowiednie dotyczące Kościoła, losów państw cieszyła się wielkim zainteresowaniem w Europie.

Objawieniom Św. Brygidy przyznano wyjątkowo wysoki poziom prawdziwości, autorytetu i doniosłości już we wczesnym okresie. Papież Grzegorz XI (1370-1378) potwierdził je i orzekł jako wysoce pożyteczne, jak też Bonifacy IX (1389-1404) w bulli papieskiej „Ab origine mundi” w paragrafie 39 (7 października 1391 r.). Przedstawiono je następnie na Soborze w Konstancji (1414-1418) i na Soborze w Bazylei (1431-1449) – oba orzekły o ich zgodności z Wiarą Katolicką. Objawienia były również mocno bronione przez licznych wysoce szanowanych teologów, m.in. Jana Gersona (1363-1429), Kanclerza Uniwersytetu Paryskiego i Kardynała Jana de Torquemadę (1388-1468).

Św. Brygida została kanonizowana przez Papieża Bonifacego IX w roku 1391, którą potwierdził Papież Marcin V na Soborze w Konstancji w roku 1415.

Wszystkie z jej proroctw spełniły się do dnia dzisiejszego, a pozostaje jeszcze kilka, które mają się wypełnić.

Jest patronką Szwecji, pielgrzymów oraz dobrej śmierci.

W ikonografii św. Brygida przedstawiana jest w ciemnowiśniowym habicie z czerwonym welonem, na nim korona z białego płótna z pięcioma czerwonymi znakami - symbolizującymi pięć ran Jezusa. Czasami siedzi przy pulpicie i spisuje swoje wizje. Jej atrybutami są: heraldyczny lew, korona; księga, którą pisze; ptasie pióro, pielgrzymi kapelusz, serce i krzyż.

Święto św. Brygidy obchodzone jest w Kościele 23 lipca.

„Tajemnica Szczęścia” lub „Nabożeństwo Piętnastu Modlitw św. Brygidy” lub „Modlitwy św. Brygidy o Męce Pańskiej” to zbiór 15 modlitw, które miała otrzymać św. Brygida Szwedzka podczas wizji Chrystusa w rzymskiej Bazylice św. Pawła za Murami. Tutaj, jak twierdziła, odbyć miała rozmowę z ukrzyżowanym Chrystusem. Do dziś w Bazylice można zobaczyć krucyfiks naturalnej wielkości dłuta Piotra Cavalliniego, przed którym dojść miało do objawienia.

Przed objawieniem Brygida pragnęła wiedzieć, ile ciosów Chrystus Pan otrzymał podczas swej Męki. I jej pragnienie pewnego dnia się spełniło ponieważ Zbawiciel objawił się jej i rzekł:

"Moje Ciało otrzymało 5480 ciosów. Jeżeli chcesz je uczcić pobożną praktyką, zmów 15 Ojcze nasz i 15 Zdrowaś z modlitwami, których cię nauczyłem podczas całego roku w ten sposób w ciągu roku uczcisz każdą Moją Ranę".

Piętnaście modlitw św. Brygidy zwanych popularnie Tajemnicą Szczęścia, cieszą się od wielu lat zainteresowaniem poszczególnych osób i różnych środowisk kościelnych. Hierarchowie katoliccy udzielali im kilkakrotnie swojej aprobaty, m.in. Modlitwy otrzymały błogosławieństwo Jego Świątobliwości Papieża Piusa IX w dniu 31 maja 1862 roku. Również dla przekładu polskiego pozwolenie wydała Warszawska Kuria Metropolitarna w dniu 12 marca 1984 roku, nr 1625/K/84. "Tajemnica szczęścia" ma niezwykłą siłę oddziaływania. Osoby przyjmujące ją szczerym i gorącym sercem doznają wewnętrznej przemiany. Ich udziałem staje się światło z nieba, ukochanie odwiecznej Prawdy, wierność Bożemu wezwaniu i promieniująca uczynność.

Odmawiając Modlitwy św. Brygidy prośmy, aby miłosierne wejrzenie najlepszego Ojca spoczęło również na nas. Otwierając swoje serce Bogu, odkryjemy tajemnicę, która przed, wielu ludźmi jest zakryta, a dla nas stała się wielką szansą i nadzieją. Przeżywaną radością dzielmy się z otoczeniem, jak owa ewangeliczna niewiasta, która odnalazła drachmę. Tchnienia Bożej łaski nie chowajmy wyłącznie dla siebie. Bóg chce dzielenia się szczęściem ze wszystkimi. Bądźmy pomocnikami Boga w szerzeniu „Dobrej Nowiny” o zbawieniu. Jednym z prostych i jednocześnie skutecznych sposobów apostołowania jest nabożeństwo „Piętnaście modlitw”.

Poniżej przedstawiam modlitwy przekazane św. Brygidzie przez Pana Jezusa. 

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.  † 

PIERWSZA MODLITWA

Jezus lęka się śmierci, zostaje zdradzony i ubiczowany

O Jezu Chryste! Słodkości odwieczna wszystkich obejmujących Cię miłością. Radości przewyższająca wszelkie szczęście i oczekiwanie, prawdziwe Zbawienie i Nadziejo każdego grzesznika. Ty, który objawiłeś, że największym Twoim zadowoleniem jest być między ludźmi, tak że z miłości dla nich po upływie zapowiedzianych czasów przyjąłeś naturę ludzką, wspomnij sobie, o Jezu, wszystkie cierpienia zniesione od chwili poczęcia, a zwłaszcza w czasie swojej świętej Męki, jak to przewidziała odwieczna myśl Boża i jak zdecydowała wola Najwyższego.
Wspomnij sobie, Panie, że urządzając Wieczerzę Eucharystyczną wraz z uczniami, po umyciu im nóg, dałeś swoje Najświętsze Ciało i drogocenną Krew, a udzielając pociechy z właściwą sobie dobrocią przepowiedziałeś bliską swoją Mękę. Wspomnij na smutek i gorycz, które w udręczonej Duszy odczułeś, wyznając wobec najbliższego otoczenia: "Smutna jest dusza moja aż do śmierci".
Wspomnij wszystkie obawy, niepokoje i boleści, które Twoje delikatne Ciało zniosło przed ukrzyżowaniem, kiedy po odprawieniu po raz trzeci modlitwy, oblewając się krwawym Potem, zostałeś zdradzony przez swojego ucznia Judasza, aresztowany przez wybrany naród, oskarżony przez fałszywych świadków, niesprawiedliwie sądzony przez trzech sędziów tuż przed uroczystym świętem Wielkanocy czyli Paschy. Wspomnij, że przywiązano Cię do słupa i rozdarto Ciało biczami, że byłeś obnażony z własnych szat i odziany w inny strój na pośmiewisko, że Cię ukoronowano cierniami do ręki włożono trzcinę, zasłonięto oczy i twarz, że Cię policzkowano i obrzucono obelgami.
Na pamiątkę tych wszystkich zniewag i boleści, które wycierpiałeś w okresie poprzedzającym Mękę Krzyża, daj mi przed nadejściem śmierci przeżyć prawdziwą skruchę serca, szczerą i całkowitą spowiedź, odprawić godne zadośćuczynienie i otrzymać odpuszczenie wszystkich grzechów. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

DRUGA MODLITWA

Jezus zelżony od nieprzyjaciół

O Jezu! Prawdziwa wolności Aniołów, Raju niezmąconego szczęścia, wspomnij sobie na odrazę i smutek, które odczuwałeś, kiedy nieprzyjaciele otoczyli Cię jak wściekłe lwy i tysiącami zniewag, policzkowaniem, kaleczeniem i innymi wymyślnymi udrękami prześcigali się w zadawaniu cierpień. Ze względu na te tortury i na stek obelżywości, błagam Cię, Boski Zbawicielu, wyzwól mnie z więzów wszystkich nieprzyjaciół widzialnych i niewidzialnych, a roztaczając błogosławioną opiekę prowadź drogą doskonałości do zbawienia wiecznego. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

TRZECIA MODLITWA

Jezus przybity do krzyża

O Jezu! Stworzycielu nieba i ziemi, którego żadna rzecz nie może ograniczyć ani objąć, Ty który ogarniasz i zespalasz wszystkich swoją potęgą, wspomnij sobie na gorzką boleść, którą odczuwałeś, kiedy kaci, przywiązując Twoje święte ręce i nogi do krzyża, przeszyli je na wylot grubymi, stępionymi gwoździami. Rozciągając Cię z niesłychanym okrucieństwem na krzyżu, nie syci Twych cierpień, miotali obelgami na wszystkie strony i dając upust swojej wściekłości, powiększali Twoje Rany przez zadawanie dodatkowych katuszy.
Ze względu na ogrom cierpień, których doświadczyłeś podczas ukrzyżowania, daj mi Twoją świętą bojaźń i Twoją prawdziwą miłość. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

CZWARTA MODLITWA

Jezus modli się za nieprzyjaciół

O Jezu! Lekarzu niebieski, wzniesiony na krzyżu, by nasze rany uleczyć Twoimi, wspomnij na obicia i złamania, jakich doznałeś w swoich członkach, tak, że każdy z nich został w jakiś sposób naruszony. Od stóp do głów nie znaleziono miejsca na Twoim Ciele, które nie byłoby pokryte raną. W takim stanie poniżenia, zapominając o własnych cierpieniach, nie przestawałeś modlić się do Ojca za nieprzyjaciół słowami: "Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą co czynią"!
Na mocy tego bezgranicznego Miłosierdzia i na pamiątkę owej boleści, spraw, żeby pamięć o Twojej gorzkiej Męce przywiodła nas do doskonałej skruchy i przyniosła odpuszczenie wszystkich popełnionych grzechów. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

PIĄTA MODLITWA

Jezus żałuje potępionych

O Jezu! Zwierciadło odwiecznego Blasku, wspomnij na smutek, którego doznałeś, kiedy w świetle Boskiego poznania, rozważając nad przeznaczeniem tych, którzy mieli być odkupieni dzięki zasługom Twojej świętej Męki, widziałeś zarazem wielkie tłumy skazanych, którzy szli na potępienie z powodu rozlicznych grzechów. Żal Ci było tych nieszczęśliwych ludzi zgubionych i zrozpaczonych.
Przez to bezgraniczne współczucie i miłosierdzie, a zwłaszcza przez wzruszającą dobroć okazaną skruszonemu łotrowi współukrzyżowanemu na Golgocie, kiedy mu powiedziałeś: "Dziś ze Mną będziesz w raju!", błagam Cię o słodki Jezu, okaż miłosierdzie mnie grzesznemu w godzinę śmierci. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

SZÓSTA MODLITWA

Jezus powierza Matkę św. Janowi

O Jezu! Łaskawy i upragniony Królu, wspomnij na boleść, którą odczułeś, kiedy nagi jak nędzarz, przykuty do krzyża, zostałeś na tym drzewie hańby wyśmiany i wzgardzony. Wszyscy Twoi krewni i przyjaciele opuścili Cię z wyjątkiem ukochanej Matki, która stała wiernie przy Tobie podczas konania. Ty zaś poleciłeś Ją swojemu wiernemu Uczniowi, mówiąc do Najświętszej Maryi Panny: "Niewiasto, oto syn Twój" i do świętego Jana: "Oto Matka Twoja!"
Błagam Cię, o mój Zbawicielu, przez miecz boleści, który ongiś przeszył duszę Twojej Najboleśniejszej Matki, współczuj ze mną we wszystkich utrapieniach i doświadczeniach, zarówno cielesnych jak i duchowych, abym je wszystkie przezwyciężył w życiu a zwłaszcza w ostatniej godzinie przed nadejściem śmierci. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

SIÓDMA MODLITWA

Jezus pragnie zbawienia ludzi

O Jezu! Źródło niewyczerpanej litości, który z głęboką miłością wypowiedziałeś na krzyżu tęsknotę: "Pragnę!". Było to pragnienie zbawienia rodzaju ludzkiego. Proszę Cię, o mój Odkupicielu, rozpal pragnienia naszych serc, byśmy wytrwale we wszystkich podejmowanych czynnościach dążyli do doskonałości. Wygaś w nas całkowicie pożądliwość ciała i żądze światowe. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

ÓSMA MODLITWA

Jezus napojony żółcią i octem

O Jezu! Słodyczy serc, niepojęta Dobroci, przez gorzką żółć i ocet, których skosztowałeś na krzyżu z miłości ku nam, spraw, byśmy godnie przyjmowali Twoje Ciało i Twoją bezcenną Krew, lekarstwo i pociechę naszych dusz, w czasie ziemskiego pielgrzymowania i w godzinie śmierci. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

DZIEWIĄTA MODLITWA

Jezus opuszczony przez Ojca

O Jezu! Cnoto królewska, Radości ducha, wspomnij na boleść, którą znosiłeś, kiedy zatopiony w smutku z powodu zbliżającej się śmierci, znieważony i wykpiony przez wybrany naród, opuszczony przez Ojca Twego, wołałeś głośno: "Boże Mój, Boże Mój, czemuś Mnie opuścił?"
Zaklinam Cię, o mój Zbawicielu, przez doznaną trwogę, abyś mnie nie opuścił podczas cierpienia i trwogi, jakie wywołuje zbliżająca się śmierć i sąd Boży. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

DZIESIĄTA MODLITWA

Jezus pogrążony w bezmiarze cierpień

O Jezu! Który jesteś Początkiem i Końcem wszystkich rzeczy, Życiem i Szczytem cnót, wspomnij sobie, że ze względu na mnie zostałeś pogrążony w niezmierzonych boleściach. Przez ten bezmiar cierpień, spowodowany okrutnymi Ranami, które zadały grzechy świata, naucz mnie zachowywać z prawdziwą miłością Twoje przykazania, bo one dla tych, którzy Cię kochają są łatwą i jedyną drogą do zbawienia. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

JEDENASTA MODLITWA

Jezus przeszyty dogłębnym bólem

O Jezu! Niezgłębione źródło Miłosierdzia, błagam Cię na pamięć o Twoich Ranach, których dojmujący ból doszedł do szpiku kości i wypełnił wszystkie wnętrzności, wyrwij mnie nędznego z grzechu i ukryj mnie w głębi tych Ran przed zagniewanym Obliczem Sprawiedliwości, aż minie Twe oburzenie i słuszny gniew. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

DWUNASTA MODLITWA

Jezus okryty niezliczonymi ranami

O Jezu! Zwierciadło prawdy, Miłości zwieńczająca wszystkie siły ducha, Znaku jedności, rozdarty i umęczony obfitym upływem godnej uwielbienia Krwi, wspomnij na niezliczone Rany, które okryły Cię od stóp do głowy. O niezmierna i totalna boleści, którą zniosłeś w swym dziewiczym Ciele z miłości ku nam. Jezu Chryste, co mogłeś nadto dla mnie uczynić? Czego jeszcze nie dokonałeś?
Zaklinam Cię, o mój Zbawicielu, wszystkie swoje Rany znacz drogocenną Krwią w moim sercu, abym mógł w nim ustawicznie czytać boleść i miłość Twoją. Spraw, aby przez moje przylgnięcie do Twojej Męki zaznaczył się w mojej duszy owoc Twych cierpień. Niech Twoja miłość wzrasta w niej codziennie do czasu, aż stanę przed Tobą, Skarbie wszystkich dóbr i wszystkich radości! O słodki Jezu, daj mi w życiu wiecznym, to o co Cię błagam. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

TRZYNASTA MODLITWA

Jezus dopełnia dzieła Odkupienia

O Jezu! Odwieczna Potęgo, Królu nieśmiertelny i niezwyciężony, wspomnij na boleść, którą znosiłeś, kiedy opuściły Cię wszystkie siły, zarówno ciała jak i ducha, kiedy skłaniając głowę oświadczyłeś: "Wykonało się". Błagam Cię, Panie Jezu, przez zupełne wyczerpanie i przygniatający niepokój, jakich doznałeś przed dopełnieniem dzieła Odkupienia, zmiłuj się nade mną w ostatniej godzinie życia, kiedy dusza moja będzie w udręce, a serce pełne trwogi. W Tobie ufność pokładam. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

CZTERNASTA MODLITWA

Jezus oddaje ducha Ojcu

O Jezu! Jedyny Synu Ojca, Blasku i Wyrazie Jego istoty, wspomnij na serdeczne i pokorne polecenie się Ojcu w ufnej wypowiedzi: "Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha mego". I wtedy skonałeś. Ale choć Ciało okaleczałe i zbroczone Krwią, oddając ostatnie tchnienia, przestało żyć Twa Boska moc otworzyła źródło Miłosierdzia i wylała zdroje łask odkupieńczych dla ludzkości.
Przez tę drogocenną śmierć i wszystkie jej okoliczności błagam Cię, Królu Świętych, wzmocnij mnie i dopomóż w walce przeciw szatanowi, ciału i krwi, ażebym umarły dla świata żył tylko Tobą i dla Ciebie. Proszę gorąco, przyjmij w godzinę śmierci moją pielgrzymią i wygnańczą duszę u bram wieczności. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

PIĘTNASTA MODLITWA

Jezus przelewa Krew z przebitego boku

O Jezu! Usymbolizowany w życiodajnej winorośli, wspomnij na obficie broczącą Krew, która popłynęła hojnie z Twego Ciała jak wino z dojrzałych gron w tłoczni.
Przebity włócznią żołnierza, wylałeś wszystką Krew i Wodę do ostatniej kropli. Wisząc wysoko na krzyżu z opadłą Najświętszą Głową, stałeś się jak pęk zeschniętej mirry, bezwładny, odrętwiały, bez śladu życia na zewnątrz i we wnętrzu Ciała, aż do szpiku kości.
Przez gorzką Mękę i przez wylaną drogocenną Krew błagam Cię, o słodki Jezu, zrań moje serce łaską, ażeby łzy pokuty i miłości stały się dla mnie dniem i nocą tak potrzebne, jak chleb powszedni. Nawróć mnie całkowicie do siebie, aby me serce utworzyło dla Ciebie stałe mieszkanie, aby moja mowa była Ci miła, a koniec życia uwieńczony nadzieją spotkania się z Tobą w raju, gdzie mógłbym Cię chwalić i błogosławić na wieki wraz ze wszystkimi Świętymi. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Westchnienie, Jezu, Miłości moja bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!
O słodki Jezu! Przeniknij moje serce tak, aby łzy skruchy były moim chlebem we dnie i w nocy. Obym nawrócił się do Ciebie; oby moje serce stało się Twoim wieczystym mieszkaniem. Niech moje słowa podobają się Tobie, a koniec mego życia okaże się na tyle godny pochwały, abym zasłużył na niebo i tam razem z Twoimi świętymi chwalił Cię na wieki. Amen.

Zakończenie nabożeństwa

O Panie Jezus Chryste, Synu Boga żywego racz przyjąć te modlitwy w owej miłości największej, w którejś rany ciała Twego najświętszego znosił; zmiłuj się nade mną, niegodnym sługą Twoim, a wszystkim grzesznym wiernym żywym i umarłym daj miłosierdzie i łaskę, odpuszczenie i żywot wieczny. Amen.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.  † 

Według współczesnych zaleceń, przyjęło się, że 15 Modlitw św. Brygidy należy odmawiać codziennie przez cały rok. Jednak w Modlitewniku z 1861 roku (skany poniżej) jest napisane o 30 dniach „nabożnego mówienia”. Wydaje się, że jeżeli ktoś z różnych powodów nie mógłby spełnić warunku codziennej modlitwy przez okres 1 roku, to należy w takim przypadku całą Modlitwę rozłożyć na przykład na miesięczne części. Wtedy całą Modlitwę można by było odmawiać dłużej niż 1 rok, aby zastosować się do słów Jezusa, który powiedział, że Jego Ciało otrzymało 5480 ciosów i właśnie tyle razy należałoby odmawiać Modlitwy przekazane św. Brygidzie, aby dostąpić łask z Obietnic Pana Jezusa, o których poniżej.

Jednocześnie z 15. Modlitwami św. Brygida otrzymała Obietnice Jezusa Chrystusa o łaskach jakie spłyną po całkowitym odmówieniu Tajemnic Szczęścia;

  1. Uwolni 15 dusz ze swej rodziny z czyśćca.
  2. 15 sprawiedliwych spośród krewnych zostanie potwierdzonych i zachowanych w łasce.
  3. 15 grzeszników spośród krewnych zostanie nawróconych.
  4. Osoba, która zmówi te modlitwy, osiągnie pewien stopień doskonałości.
  5. Już na 15 dni przed śmiercią będzie przeżywała szczery żal za wszystkie popełnione grzechy z świadomością ich ciężkości.
  6. Na 15 dni przed śmiercią dam jej Moje najświętsze Ciało, ażeby przez Nie została uwolniona od głodu wiecznego oraz dam jej Moją drogocenną Krew do picia, by na wieki nie doznała dokuczliwego pragnienia.
  7. Położę przed nią Mój zwycięski Krzyż jako pomoc i obronę przeciw zasadzkom nieprzyjaciół.
  8. Przed jej śmiercią przyjdę do niej z Moją najdroższą i ukochaną Matką.
  9. Przyjmę z dobrocią jej duszę i zaprowadzę do wiecznej radości.
  10. Zaprowadziwszy ją tam, dam jej kosztować z przedziwnej studni Mojej Boskości, czego nie uczynię tym, którzy nie odmawiali tych czy podobnych modlitw.
  11. Trzeba wiedzieć, że choćby ktoś żył przez 30 lat w grzechu, lecz potem skruszonym sercem odmawiałby pobożnie te modlitwy albo przynajmniej powziął postanowienie ich odmawiania, Pan mu odpuści jego grzechy.
  12. Obroni go przed zgubnymi pokusami.
  13. Zachowa mu pięć zmysłów.
  14. Uchroni go przed nagłą śmiercią.
  15. Uwolni jego duszę od kar wiecznych.
  16. Człowiek ten otrzyma wszystko, o co poprosi Pana Boga i Najświętszą Pannę.
  17. Jeśliby ktoś żył zawsze według woli Boga i musiałby umrzeć przedwcześnie, życie jego zostanie przedłużone.
  18. Ktokolwiek zmówi te modlitwy, uzyska za każdym razem odpust cząstkowy.
  19. Człowiek ten otrzyma zapewnienie, że cieszyć się będzie szczęściem chórów anielskich.
  20. Każdy, kto by innych nauczył tych modlitw, nie będzie nigdy pozbawiony radości i zasługi, ale one trwać będą wiecznie.
  21. Tam, gdzie odmawia się te modlitwy, Bóg jest obecny swoją łaską.

O tajemnicy, wiecznej szczęśliwości czekającej na ludzi, którzy miłują Boga a która dla nas została przygotowana w Domu Ojca, czytamy w Biblii w Pierwszym Liście do Koryntian św. Pawła:

1 Kor 2,01 Tak też i ja przyszedłszy do was, bracia, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością głosić wam świadectwo Boże.

1 Kor 2,02 Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego

1 Kor 2,03 I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem.

1 Kor 2,04 A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy,

1 Kor 2,05 aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.

1 Kor 2,06 A jednak głosimy mądrość między doskonałymi, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, zresztą przemijających.

1 Kor 2,07 Lecz głosimy tajemnice mądrości Bożej, mądrość ukryta, tę, która Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej,

1 Kor 2,08 te, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały;

1 Kor 2,09 lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąc, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.

1 Kor 2,10 Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego.

1 Kor 2,11 Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży.

1 Kor 2,12 Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych.

1 Kor 2,13 A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha.

1 Kor 2,14 Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić.

1 Kor 2,15 Człowiek zaś duchowy rozsadza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sadzony.

1 Kor 2,16 Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.

Jak należy rozumieć słowo „tajemnica” w sferze ocen religijnych?

Tajemnica jest rzeczą ukrytą, której człowiek nie potrafi poznać o własnych siłach. Język łaciński używa w takich przypadkach terminu "misterium". Ujmuje w nim sprawy nadprzyrodzone. Tajemnica w sensie religijnym oznacza prawdę objawioną przez Boga, której ludzki rozum nie jest w stanie ogarnąć. Takie prawdy można poznać jedynie w świetle wiary świętej. Niektóre z nich pod wpływem Bożego światła można częściowo zgłębić. Jednak zgłębienie wielu z nich przekracza granice ludzkich kompetencji. Do niezgłębionych prawd religijnych należy między innymi tajemnica Trójcy przenajświętszej.
Czy człowiek tęskni za szczęściem?

Zapewne większość ludzi szuka szczęścia na drogach swego powołania życiowego, posługuje się różnorodnymi środkami, aby je zdobyć, ale zawsze odczuwa niedosyt, często rozczarowanie. Potwierdza to św. Augustyn w znanym powiedzeniu: "Niespokojne jest serce człowieka, o Boże, dopóki nie spocznie w Tobie". Przez prawdziwe szczęście należy rozumieć doskonałość istoty rozumnej, która osiągnęła w pełni swój cel. Dla człowieka celem najwyższym jest pełnia dóbr, niezmącona radość i zaspokojenie najszlachetniejszych aspiracji. Taka perspektywa należy do dążeń właściwych jego naturze. To szczytowe osiągnięcie dokonuje się po śmierci przez bezpośrednie, uszczęśliwiające oglądanie istoty Boga. Pismo Święte nazywa to szczęście widzeniem Boga "twarzą w twarz"

Kor 13,08 Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie.

1 Kor 13,09 Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy.

1 Kor 13,10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.

1 Kor 13,11 Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce.

1 Kor 13,12 Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz: Teraz poznaje po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.

1 Kor 13,13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największą jest miłość.

Prawdziwe szczęście przygotowane jest przez Boga dla tych, którzy Go miłują. Ta miłość sprawdza się w naśladowaniu Chrystusa w Jego cierpieniu na ziemi i owocuje w niezmąconej chwale nieba. Do tego najwznioślejszego celu został powołany każdy człowiek. Musi tylko wiedzieć i nabrać przekonania, że szczęście mierzy się krzyżem, że przez cierpienie prowadzi niezawodna droga do wiecznego światła i radości.

Sam Stwórca odkrył przed człowiekiem swój odwieczny plan, podyktowany miłością. Pismo Święte, zwłaszcza Nowy Testament, wyraźnie o tym mówi, a życie świętych to potwierdza. Boski Zbawiciel jest tego oczywistym dowodem. Ojciec Niebieski dał swojego Syna, który dla zapewnienia szczęścia upadłym ludziom stał się jednym z nas. Żył i pracował w utrudzeniu, poznał ziemską niedolę, był we wszystkim do nas podobny oprócz grzechu. w końcu dla odkupienia całego rodzaju ludzkiego podjął mękę i śmierć krzyżową Tylko On mógł dokonać ekspiacji (pokuta w celu przywrócenia jedności z Bogiem) za wzgardzoną miłość Bożą. Ludziom, gotowym do przyjęcia owoców odkupienia, otworzył niebo czyli wiekuistą radość i pokój. Tak Bóg umiłował świat...

J 3,13 I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego.

J 3,14 A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego,

J 3,15 aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.

J 3,16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.

J 3,17 Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.

J 3,18 Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, juz został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

J 3,19 A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki.

J 3,20 Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków.

J 3,21 Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu”.

Wszyscy musimy mieć świadomość, że grzech odbiera szczęście, a szczere nawrócenie je odzyskuje. Otwórzmy się na działanie łaski. Powstrzymajmy rozdygotane serce, po omacku szukające złudzeń. Nie dozwólmy, aby zgubiło się ono na bezdrożach. Kto znalazł Jezusa, pozyskał wytęskniony przedmiot miłości, stał się posiadaczem największego skarbu. Nie dopuśćmy, aby nasza niechlubna przeszłość i rozliczne wady sprowadziły nas z dobrej drogi. Boski Odkupiciel, udzielając przebaczenia, nie robi wymówek, nie wraca do naszych dawnych upadków. Nawet łotrowi skazanemu za zbrodnie, gdy zreflektował się i odżałował grzeszną przeszłość, przebaczył całkowicie. Co więcej, udzielił zapewnienia:

Łk 23,43 Jezus mu odpowiedział: ”Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”.

Zastanawiamy się, czy Miłosierny Pan zapomniał o nas? Nie bójmy się, ale przemienieni wewnętrznie czyńmy pokutę, a prawda, którą w pokorze serca odkryjemy wyzwoli nas i tych, których pociągniemy za sobą w Chrystusie, w Jego miłosiernej miłości, z pomocą Matki Bożej, odkryjemy pełny wymiar "Tajemnicy szczęścia".

Modlitwa uwielbienia św. Brygidy (ku czci Męki Pańskiej)

Bądź uwielbiony, Panie mój, Jezu Chryste, za to, że już wcześniej zapowiedziałeś swoją śmierć, a w czasie Ostatniej Wieczerzy cudownie przemieniłeś chleb w swe chwalebne Ciało i łaskawie rozdzieliłeś Apostołom na pamiątkę swej drogocennej Męki; że obmywając swymi świętymi i czcigodnymi dłońmi ich stopy, dałeś najdoskonalszy wzór pokory.
Chwała Tobie, Panie mój, Jezu Chryste, za to, iż w trwodze przed Męką i śmiercią krwawym potem zrosiłeś swe niewinne ciało, a mimo to dokonałeś zamierzonego dzieła, objawiając w ten sposób najwyższą miłość ku rodzajowi ludzkiemu.
Bądź uwielbiony, Panie mój, Jezu Chryste, za to, że zostałeś zaprowadzony do Kajfasza i w swej pokorze pozwoliłeś Ty, Sędzia wszystkiego, poddać się sądowi Piłata.
Chwała Tobie, Panie mój, Jezu Chryste, za zniesione szyderstwa, za to, że odziany w purpurę zostałeś ukoronowany ostrymi cierniami, że w największej cierpliwości zniosłeś znieważanie Twego chwalebnego Oblicza, zasłanianie oczu i bicie bezbożnymi rękoma po głowie i szyi.
Chwała Tobie, Panie mój, Jezu Chryste, za to, iż z tak wielką cierpliwością zechciałeś dać się przywiązać do słupa, nieludzko ubiczować, prowadzić cały we krwi i stanąć jak niewinny Baranek przed sądem Piłata.
Chwała Tobie, Panie Jezu Chryste, za to, że okryty krwią zostałeś skazany na śmierć krzyżową; za to, że w strasznej męce niosłeś krzyż na swych świętych ramionach, że dozwoliłeś, aby zawleczono Cię okrutnie na miejsce kaźni, aby odarto z szat i przybito do krzyża.
Wieczna chwała Tobie, Panie Jezu Chryste, iż wśród tak wielkich katuszy spojrzałeś z miłością swymi najsłodszymi oczyma na Twoją Najświętszą Matkę, która nigdy nie popełniła żadnego grzechu ani najmniejszej przewiny, i pocieszając Ją przekazałeś wiernej opiece Twego ucznia.
Bądź uwielbiony na wieki, Panie mój, Jezu Chryste, iż nawet w chwili konania dałeś grzesznikom nadzieję przebaczenia, obiecując w swym miłosierdziu chwałę raju łotrowi, który się do Ciebie nawrócił.
Wieczna chwała Tobie, Panie mój, Jezu Chryste, za każdą godzinę, w której na krzyżu wycierpiałeś za nas najokrutniejsze męki i katusze; dotkliwe cierpienia Twoich ran boleśnie godziły w Twą duszę i okrutnie przeszywały Twoje Najświętsze Serce; w końcu pękło Serce i oddałeś szczęśliwie ducha; skłoniwszy głowę, powierzyłeś z całą pokorą ducha w ręce Ojca i chłód ogarnął martwe Twoje ciało.
Błogosławiony bądź, Panie Jezu Chryste, za to, że swą drogocenną krwią i najświętszą śmiercią odkupiłeś dusze i wyprowadziłeś je z wygnania do życia wiecznego.
Błogosławiony bądź, Panie mój, Jezu Chryste, za to, że zezwoliłeś, aby dla naszego zbawienia włócznia przeszyła Twój bok i serce, za to, że z boku Twego wylałeś obficie krew i wodę, aby nas odkupić.
Chwała Tobie, Panie mój, Jezu Chryste, za to, że zechciałeś, aby Twe święte ciało, zdjęte przez Twych przyjaciół z krzyża, zostało złożone na ręce Twej najboleśniejszej Matki; za to, że zezwoliłeś, aby przez Nią zostało owinięte w prześcieradło, złożone w grobie i strzeżone przez żołnierzy.
Wieczna chwała Tobie, Panie mój, Jezu Chryste, za to, że powstałeś z martwych trzeciego dnia i ukazałeś się żywy wybranym przez Ciebie świadkom; za to, że po czterdziestu dniach na oczach wielu wstąpiłeś do nieba i tam chwalebnie zaprowadziłeś swoich przyjaciół wyzwolonych z otchłani.
Uwielbienie i wieczna chwała Tobie, Panie Jezu Chryste, za to, że zesłałeś do serc Twoich uczniów Ducha Świętego i pomnożyłeś w ich duszach niezmierzoną miłość Bożą.
Błogosławieństwo, chwała i uwielbienie Tobie na wieki, Panie mój, Jezu, który zasiadasz na tronie Twego królestwa i w chwale swego Bóstwa, żywy we wszystkich swych najświętszych członkach przyjętych z ciała Najświętszej Dziewicy. Tak właśnie przybędziesz w dzień sądu, aby sądzić dusze wszystkich żywych i umarłych, który żyjesz i królujesz z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.

Litania do św. Brygidy

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.  † 

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże - zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Brygido, Wielbicielko Boga, módl się za nami.
Święta Brygido, Wielbicielko Matki Boskiej, módl się za nami.
Święta Brygido, Kwiecie niewinności, módl się za nami.
Święta Brygido, Skarbie wdowieństwa wstrzemięźliwego, módl się za nami.
Święta Brygido, Pochodnio sprawiedliwości, módl się za nami.
Święta Brygido, Perło świętości, módl się za nami.
Święta Brygido, Skarbnico cnót świętych, módl się za nami.
Święta Brygido, Matko ubogich, módl się za nami.
Święta Brygido, Opiekunko sierot, módl się za nami.
Święta Brygido, Pocieszycielko strapionych, módl się za nami.
Święta Brygido, Wybawicielko tonących, módl się za nami.
Święta Brygido, Służebnico Chrystusowa, módl się za nami.
Święta Brygido, Prorokini cudowna, módl się za nami.
Święta Brygido, Nawrócenie grzeszników, módl się za nami.
Święta Brygido, Reformatorko Kościoła Bożego, módl się za nami.
Święta Brygido, Czcicielko Męki Pańskiej, módl się za nami.
Święta Brygido, Zwierciadło życia pobożności, módl się za nami.
Święta Brygido, Krynico łez świętych, módl się za nami.
Święta Brygido, Ozdobo Królestwa Szwedzkiego, módl się za nami.
Święta Brygido, Tarczo Królestwa Polskiego, módl się za nami.
Święta Brygido, Patronko wszystkich do Ciebie się uciekających, módl się za nami.

Święta Brygido, my grzeszni, ciebie prosimywysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś nam doskonałą skruchę i żal za grzechy uprosić raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś nam zagniewanego Boga ubłagać raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś nam poprawę żywota uprosić raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś nas od powietrza, głodu, ognia i wojny obronić raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś od nas wszelkie ataki szatańskie oddalić raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś nas od nieszczęśliwych przypadków bronić raczyła w życiu naszym, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś nam pomoc w godnym rozmyślaniu Męki Zbawiciela w nabożeństwie i czystości jednać raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś zakon przez ciebie ufundowany we wszelakiej doskonałości pomnażać raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Abyś nam przy śmierci na ratunek przybywać raczyła, wysłuchaj nas, patronko święta.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Módlmy się: 

Panie, nasz Boże, Ty objawiłeś świętej Brygidzie tajemnice nieba, gdy rozważała mękę Twojego Syna, spraw, abyśmy mogli się radować, gdy nam objawisz swoją chwałę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże, który przez zasługi świętych Twoich uwielbiony bywasz i za ich przyczyną grzesznych zbawiasz, zbaw prosimy grzeszne dusze nasze, a za przyczyną Świętej Brygidy, we wszelakich naszych potrzebach dusznych i cielesnych racz nam być w pociesze ku pomocy, który żyjesz i królujesz Boże w Trójcy Jedyny przez nieskończone wieki wieków. Amen.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.  † 

Modlitwy św. Brygidy

Panie, Ty sam jesteś Święty

a my Cię uwielbiamy za cuda

zdziałane w Twoich Świętych.

W Świętej Brygidzie dałeś nam Panie

wzór życia chrześcijańskiego:

- jako mężna niewiasta jest przykładem

dla matek i wszystkich ludzi żyjących na świecie

- dla tych którzy chcą żyć w czystości, ubóstwie

i posłuszeństwie jest przykładem życia zakonnego

- wszystkim przez krzyż wskazuje drogę do życia.

Panie, Ty sam jesteś Święty,

daj nam siłę do służenia Tobie

biorąc przykład z twoich Świętych.

Święta Brygido, wstawiaj się za nami przed Panem,

doprowadź nas wszystkich do Królestwa Niebieskiego,

gdzie za Tobą, wszyscy bracia i siostry

uwielbiają Boga w radości i światłości wiecznej.

Amen.

 

Panie!

Przyjdź szybko i rozjaśnij noc.

Tak tęsknię do Ciebie,

Jak tęsknią umierający.

Powiedz mojej duszy,

że nic nie dzieje się bez Twego przyzwolenia,

a na co ty przyzwalasz nie pozostanie bez pocieszenia.

O Jezu, Synu Boży,

który stałeś cichy przed swymi sędziami,

nałóż więzy na mój język,

dopóki nie przemyślę,

co i jak mam mówić.

Wskaż mi drogę i spraw,

abym była gotowa po niej kroczyć.

Niebezpiecznie jest zwlekać

i niebezpiecznie się spieszyć.

Odpowiedz na moje błaganie

i wskaż mi drogę.

Przychodzę do Ciebie

jak zraniony człowiek do lekarza

w poszukiwaniu pomocy.

Udziel mi Panie, pokoju serca!

Amen.

 

Bibliografia

Bp Romaniuk Kazimierz (przekład) (2013), Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (Biblia Warszawsko-Praska), Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne.

Kard. Ravasi Gianfranco (2007), Psalmy, t. 1-5, Kraków: Wydawnictwo Salwator.

Praca Zbiorowa (2002), Pismo Święte Nowego i Starego Testamentu, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum.

Praca zbiorowa (2006) Biblia Tysiąclecia z komentarzami, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.

Ks. Marcello Stanzione (2019) Tajemnica szczęścia, Wydawnictwo AA

Ks. Walerian Moroz CSMA (oprac.) (2002) Tajemnica szczęścia, Marki-Struga: Wydawnictwo Michalineum

Praca zbiorowa (2014) Tajemnica szczęścia, Wydawnictwo Promic Księży Marianów

Św. Brygida Szwedzka (2018), Objawienia z Księgi niebieskich objawień, św. Brygida Szwedzka, Wydawnictwo Esprit

Praca zbiorowa (2013), Tajemnica szczęścia. Nabożeństwo piętnastu modlitw św. Brygidy, Wydawnictwo Księży Sercanów.

Praca zbiorowa (1861), Katolik w modlitwie, czyli Książka do Nabożeństwa oraz Śpiewnik Kościelny, Mikołów: Drukiem i Nakładem Jul. Nowackiego.

Źródła internetowe: www.vatican.va https://opoka.org.pl/ www.niedziela.pl www.katolik.pl www.brewiarz.pl www.liturgia.wiara.pl 

www.katolicki.net www.pijarzy.pl www.gosc.pl  www.jezuici.pl  www.biblia.info.pl www.faustyna.pl www.kapucyni.pl

Kod QR do tego wpisu

 

 

 

 

 

 

Strona
Ten link przenosi na górę strony

sobota, 22 lutego 2020

Święty Szymon Piotr - Pierwszy Apostoł

Imię Piotra w Biblii jest wymienione 150 razy.

Pierwotne imię Szymon (Symeon) zostało zmienione przez Pana Jezusa na - Piotr (Kefas)

J 1,38 Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: ”Czego szukacie?” Oni powiedzieli do Niego: ”Rabbi! - to znaczy: Nauczycielu - gdzie mieszkasz?”

J 1,39 Odpowiedział im: ”Chodźcie, a zobaczycie”. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.

J 1,40 Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra.

J 1,41 Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: ”Znaleźliśmy Mesjasza” - to znaczy: Chrystusa.

J 1,42 I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: ”Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas” - to znaczy: Piotr.

Szymon Piotr pochodził z miejscowości Betsaida leżącej w pobliżu Jerozolimy i Kafarnaum, nad jeziorem Genezaret (Tyberiadzkie, Galilejskie). Piotr był bratem św. Andrzeja Apostoła oraz obaj byli uczniami św. Jana.

J 1,40 Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra.

J 1,44 Filip zaś pochodził z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra.

Następnie Piotr i Andrzej przenieśli się od rodziców do Kafarnaum i zamieszkali wraz z teściową Piotra, którą Jezus uzdrowił.

Mk 1,29 Zaraz po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja.

Mk 1,30 Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej.

Mk 1,31 On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, gorączka ja opuściła. A ona im usługiwała.

Piotr i Andrzej jako prości i nieuczeni ludzie byli rybakami. Obaj bracia najpierw byli uczniami Jana Chrzciciela, następnie jako pierwsi zostali powołani przez Chrystusa, aby szli na Nim i byli rybakami ludzi.

Mt 4,18 Gdy [Jezus] przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami.

Mt 4,19 I rzekł do nich: ”Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”.

Ojcem Szymona Piotra i Andrzeja był rybak z Galilei - Jona. Piotr i Andrzej całkowicie oddanymi uczniami Jezusa zostali po cudownym połowie ryb.

Łk 5,01 Pewnego razu - gdy tłum cisnął się do Niego aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret -

Łk 5,02 zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci.

Łk 5,03 Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.

Łk 5,04 Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: ”Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!”.

Łk 5,05 A Szymon odpowiedział: ”Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci”.

Łk 5,06 Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać.

Łk 5,07 Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.

Łk 5,08 Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: ”Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny”.

Łk 5,09 I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali;

Łk 5,10 jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: ”Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił”.

Łk 5,11 I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Piotr przy spotkaniu z Jezusem był człowiekiem żonatym z Marią córką Apostoła Arystobula. Był wzorowym mężem i jak dowiadujemy się z apokryfu „Dzieje Piotra” z końca II wieku, ojcem jedynej córki Petroneli, dziewicy, męczennicy i świętej - zmarłej ok. 98 roku. Grób świętej odnaleziono w rzymskich katakumbach Domicylli. Imię Petronela jest żeńską odmianą imienia Piotr (skała). Św. Petronela jest patronką podróżnych, pielgrzymów i Rzymu, czczona 31 maja.

Od momentu cudownego połowu ryb Piotr zawsze był najbliżej Pana Jezusa spośród wszystkich uczniów oraz najlepiej rozumiał kim jest Jezus Chrystus.

Mt 16,13 Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: ”Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”

Mt 16,14 A oni odpowiedzieli: ”Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”.

Mt 16,15 Jezus zapytał ich: ”A wy za kogo Mnie uważacie?”

Mt 16,16 Odpowiedział Szymon Piotr: ”Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.

Mt 16,17 Na to Jezus mu rzekł: ”Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. 

Piotr miał wyjątkowy temperament, był zapalczywy i impulsywny, można by powiedzieć, że szybciej mówił i działał niż myślał. W Piśmie Świętym są przykłady jego porywczego charakteru, np. podczas umycia nóg Apostołom w Wieczerniku:

J 13,05 Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

J 13,06 Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: ”Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?”

J 13,07 Jezus mu odpowiedział: ”Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział”.

J 13,08 Rzekł do Niego Piotr: ”Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”. Odpowiedział mu Jezus: ”Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”.

J 13,09 Rzekł do Niego Szymon Piotr: ”Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!”.

J 13,10 Powiedział do niego Jezus: ”Wykapany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”.

J 13,11 Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: ”Nie wszyscy jesteście czyści”.

Czy innym razem:

J 18,08 Jezus odrzekł: ”Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść!”

J 18,09 Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: ”Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś”.

J 18,10 Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos.

J 18,11 Na to rzekł Jezus do Piotra: ”Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec?”

Podczas Ostatniej Wieczerzy Piotr zapewnia Jezusa, że nigdy się Go nie wyprze:

Mt 26,26 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: ”Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”.

Mt 26,27 Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: ”Pijcie z niego wszyscy,

Mt 26,28 bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.

Mt 26,29 Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego”.

Mt 26,30 Po odśpiewaniu hymnu wyszli ku Górze Oliwnej.

Mt 26,31 Wówczas Jezus rzekł do nich: ”Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozprószą się owce stada.

Mt 26,32 Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei”.

Mt 26,33 Odpowiedział Mu Piotr: ”Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię”.

Mt 26,34 Jezus mu rzekł: ”Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz”.

Mt 26,35 Na to Piotr: ”Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie”. Podobnie zapewniali wszyscy uczniowie.

A jednak w Ogrodzie Getsemani Piotr ze strachu po trzykroć zapiera się Jezusa.

Mk 14,66 Kiedy Piotr był na dole na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana.

Mk 14,67 Zobaczywszy Piotra grzejącego się [przy ogniu], przypatrzyła mu się i rzekła: ”I tyś był z Nazarejczykiem Jezusem”.

Mk 14,68 Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: ”Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz”. I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał.

Mk 14,69 Służąca, widząc go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: ”To jest jeden z nich”.

Mk 14,70 A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: ”Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem”.

Mk 14,71 Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: ”Nie znam tego człowieka, o którym mówicie”.

Mk 14,72 I w tej chwili kogut powtórnie zapiał. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: ”Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz”. I wybuchnął płaczem.

Piotr, Jan Teolog i Apostoł Jakub brat Pański należeli do grona najbliższych uczniów Jezusa. Byli świadkami w czasie najważniejszych momentów w życiu naszego Zbawiciela, np. podczas wskrzeszenia córki Jaira:

Mk 5,35 Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: ”Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?”

Mk 5,36 Lecz Jezus słysząc, co mówiono, rzekł przełożonemu synagogi: ”Nie bój się, wierz tylko!”.

Mk 5,37 I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego.

Mk 5,38 Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Wobec zamieszania, płaczu i głośnego zawodzenia,

Mk 5,39 wszedł i rzekł do nich: ”Czemu robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi”.

Mk 5,40 I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca, matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało.

Mk 5,41 Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: ”Talitha kum”, to znaczy: ”Dziewczynko, mówię ci, wstań!”

Mk 5,42 Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia.

Byli wszyscy razem z Jezusem w czasie Jego przemienienia na górze Tabor:

Mk 9,01 Mówił także do nich: ”Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy”.

Mk 9,02 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich.

Mk 9,03 Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła.

Mk 9,04 I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Mk 9,05 Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: ”Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.

Mk 9,06 Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni.

Mk 9,07 I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: ”To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!”.

Piotr wyznaje, że Jezus jest Mesjaszem:

Mt 16,15 Jezus zapytał ich: ”A wy za kogo Mnie uważacie?”

Mt 16,16 Odpowiedział Szymon Piotr: ”Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.

Mt 16,17 Na to Jezus mu rzekł: ”Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.

Gdy Jezus ratuje Piotra tonącego w Jeziorze Genezaret:

Mt 14,28 Na to odezwał się Piotr: ”Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!”

Mt 14,29 A On rzekł: ”Przyjdź!” Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa.

Mt 14,30 Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: ”Panie, ratuj mnie!”

Mt 14,31 Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: ”Czemu zwątpiłeś, małej wiary?”

W Ewangelii wg. św. Mateusza oraz Ewangelii wg. św. Marka czytamy o tym jak Pan Jezus po przybyciu w okolice Cezarei Filipowej naznacza Piotra na „Księcia Apostołów”:

Mt 16,18 Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.

Mt 16,19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Przed Wniebowstąpieniem Pan Jezus powierzył Piotrowi najwyższą władzę pasterzowania nad Apostołami i wszystkimi wiernymi.

J 21,14 To juz trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

J 21,15 A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: ”Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: ”Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: ”Paś baranki moje!”

J 21,16 I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: ”Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: ”Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: ”Paś owce moje!”.

J 21,17 Powiedział mu po raz trzeci: ”Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: ”Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: ”Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: ”Paś owce moje!

Apostołowie uznali Piotra jako pierwszego spośród siebie, we współczesnym języku można by powiedzieć, że Piotr został uznany pierwszym Papieżem (tytuł - Papież pojawił się w III wieku a od VI/VII przysługuje wyłącznie biskupowi Rzymu). Piotr zaczyna pełnić rolę przewodnika wyznawców Chrystusa. Na przykład proponuje Apostołom, aby dołączyć do grona Apostołów jeszcze jednego za Judasza,

Dz 1,21 Trzeba wiec, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami,

Dz 1,22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania”.

Dz 1,23 Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsaba, z przydomkiem Justus, i Macieja.

Dz 1,24 I tak się pomodlili: ”Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaz z tych dwóch jednego, którego wybrałeś,

Dz 1,25 by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą”.

Dz 1,26 I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.

Szymon Piotr zaraz po męczeńskiej śmierci Chrystusa zaczął głosić prawdę o Zbawicielu, najpierw w Jerozolimie oraz w najbliższych okolicach. Miał wielkie zasługi w początkach rozwoju Kościoła, m.in. uzdrawiał chorych, wskrzeszał zmarłych, zezwolił na chrzest pogan, zakłada również pierwszą gminę chrześcijańską w Jerozolimie. Po chrzcie centuriona Korneliusza w 42 roku został uwięziony przez Heroda Agrypę, skąd następnie został cudownie uwolniony:

Dz 12,01 W tym także czasie Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła.

Dz 12,02 Ściął mieczem Jakuba, brata Jana,

Dz 12,03 a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników.

Dz 12,04 Kiedy go pojmał, osadził w wiezieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi.

Dz 12,05 Strzeżono więc Piotra w wiezieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga.

Dz 12,06 W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał miedzy dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli wiezienia.

Dz 12,07 Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: ”Wstań szybko!” Równocześnie z rąk [Piotra] opadły kajdany.

Dz 12,08 ”Przepasz się i włóż sandały!” - powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: ”Narzuć płaszcz i chodź za mną!”

Dz 12,09 Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie.

Dz 12,10 Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego.

Dz 12,11 Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: ”Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi”.

Piotr zdecydowanie był przeciwko obowiązkowi obrzezania chrześcijan nie będących Żydami, argumentując, że im też jest dany Duch Święty.

Dz 15,07 Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: ”Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.

Dz 15,08 Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam.

Dz 15,09 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca.

Dz 15,10 Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mięliśmy siły dźwigać.

Dz 15,11 Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni”.

Piotr prowadził swoją działalność apostolską również poza rejonem Jerozolimy - w Samarii, Lyddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej, Antiochii i Azji Mniejszej, głównie wśród Żydów. Następnym etapem głoszenia Słowa Bożego była Grecja - Achai czy Korynt, skąd wg ustnych przekazów (o tym pobycie w Rzymie nie ma żadnej zmianki w Nowym Testamencie) Szymon Piotr udał się do Rzymu. Według przekazu był też pierwszym biskupem Antiochii Syryjskiej, gdzie został upomniany przez św. Pawła za udział w posiłkach z poganami.

Ga 2,11 Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył.

Ga 2,12 Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania.

Ga 2,13 To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę.

Ga 2,14 Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodna z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: ”Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?”

W czasie pierwszego Soboru Apostolskiego decyduje po widzeniu w którym Jezus Chrystus ukazał się jemu, o tym, że należy iść z wiarą również do pogan oraz, że nie należy wypełniać obowiązujących Żydów nakazów judaizmu. Ze względu na swoją rolę Piotr stał się pierwszym po Jezusie obiektem do nienawiści, ataku i prześladowań. Za swoją działalność Piotr został uwięziony i gdyby nie cudowne wybawienie przez anioła Pańskiego, niechybnie został by uśmiercony. Po uwolnieniu Piotr udał się do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej, Koryntu, skąd przybył do Rzymu, aby osiąść w nim na stałe. Odchodząc z Antiochii swoim następcą mianował apostoła Ewoda.

Po śmierci Heroda w roku 44, Szymon Piotr wraca do Jerozolimy, gdzie w latach 49-50 bierze udział w Soborze Jerozolimskim. Pod koniec życia ok. 64 roku Szymon Piotr wraca do Rzymu w czasie kiedy trwały krwawe prześladowania chrześcijan oskarżanych o wywołanie pożaru miasta. Zmarł śmiercią męczeńską ok 67-68 roku w ogrodach Nerona w Rzymie. Według przekazu Orygenesa na własną prośbę został ukrzyżowany głową w dół bo uznał, że nie zasługuje by umierać w takiej pozycji jak Jezus Chrystus.

J 21,18 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”.

J 21,19 To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: ”Pójdź za Mną!”

Apostoł Piotr został uznany za pierwszego biskupa Rzymu i potraktowany jako jedyne źródło władzy, początkowo duchowej ale z biegiem czasu również jako władzy świeckiej. Klucze trzymane w dłoni Apostoła Piotra są według teologów rzymskokatolickich symbolem wyłącznej władzy danej przez samego Jezusa Chrystusa Piotrowi, jedynej osobie mającej moc wiązania i rozwiązywania oraz zarządzania Chrystusowym Kościołem na ziemi. Kościół Rzymskokatolicki wywyższył kult i rangę Piotra ponad wszystkimi Apostołami oraz rozstrzygnął na przyszłość kwestie prymatu biskupa Rzymu nad innymi biskupami

Następcą Piotra po jego śmierci, na katedrze rzymskiej został apostoł Linus.

Według oficjalnego przekazu Piotrowi Apostołowi przypisuje się autorstwo dwóch listów wchodzących w skład Nowego Testamentu napisanych w latach 63/64. Pierwszy List Piotra skierowany jest do chrześcijan nawróconych z pogaństwa a rozproszonych w różnych miejscach północnej, środkowej i zachodniej Azji Mniejszej a będących w trudnej sytuacji. Drugi List Piotra również jest adresowany do tych samych chrześcijan, w którym autor przestrzega ich przed fałszywymi nauczycielami oraz przed dowolnym tłumaczeniem pism św. Pawła Apostoła.

2 P 3,14 Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju,

2 P 3,15 a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was,

2 P 3,16 jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę.

Nad grobem św. Piotra Cesarz Konstantyn Wielki (272-337) wybudował Bazylikę ku czci św. Piotra. Po licznych najazdach i grabieżach od roku 1505 Bazylikę zaczęto przebudowywać a właściwie całkowicie zmieniać jej wygląd. Prace po ponad 100 latach zostały zakończone w roku 1667 i wygląd Bazyliki z tego okresu przetrwał aż do naszych czasów. W czasie prac archeologicznych w latach 1940-1956 odnalezione relikwie Apostoła Piotra, które zostały umieszczone pod ołtarzem głównym Bazyliki. Św. Piotr jest patronem m.in. blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków czy zegarmistrzów. Wraz ze św. Pawłem jest patronem miast: Rzymu, Berlina czy Rygi.

Atrybutami św. Piotra są: dwa klucze symbol wejścia do Królestwa Bożego, odwrócony krzyż, anioł, łódź, sieci, ryba, pastorał oraz skała i tiara (papieska korona składająca się z trzech diademów, wysadzana kamieniami szlachetnymi i perłami, na szczycie ozdobiona małym krzyżem) w ręku.

Św. Piotr był najczęściej przedstawiany w różnego rodzaju ikonach jako osoba o przysadzistej posturze, szorstkim wyrazie twarzy, łysiną lub lokiem nad czołem oraz krótką gęstą brodą. Ubrany jest zazwyczaj w typowy strój apostołów: tunikę i omoforion (taśma założona na szyję z tyłu i spięta z przodu, końce taśmy opadają na piersi do pasa lub aż do ziemi), w dłoni zaś trzyma zwinięty lub rozwinięty zwój z napisem: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Żywego” lub „Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa”.

Poniżej grób św. Piotra w Watykanie w obecnym kształcie.

Bibliografia

Benedykt XVI (2008) Blisko, najbliżej Chrystusa. Apostołowie i pierwsi uczniowie, Poznań: Wydawnictwo W Drodze

Bp Romaniuk Kazimierz (przekład) (2013), Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (Biblia Warszawsko-Praska), Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne.

Kard. Ravasi Gianfranco (2007), Psalmy, t. 1-5, Kraków: Wydawnictwo Salwator.

Praca Zbiorowa (2002), Pismo Święte Nowego i Starego Testamentu, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum.

Praca zbiorowa (2006) Biblia Tysiąclecia z komentarzami, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.

Praca Zbiorowa (2018), Katolicki Komentarz Biblijny, Warszawa: Vocatio Oficyna Wydawnicza

White E.G. (1989), Działalność Apostołów, Warszawa: Wydawnictwo Znaki Czasu.

Źródła internetowe: www.vatican.va https://opoka.org.pl/ www.niedziela.pl www.katolik.pl www.brewiarz.pl www.liturgia.wiara.pl 

www.katolicki.net www.pijarzy.pl www.gosc.pl  www.jezuici.pl  www.biblia.info.pl www.faustyna.pl www.kapucyni.pl

Kod QR do tego wpisu

 

 

 

 

 

 

Strona
Ten link przenosi na górę strony