Święty Szymon Piotr - Pierwszy Apostoł

Imię Piotra w Biblii jest wymienione 150 razy.

Pierwotne imię Szymon (Symeon) zostało zmienione przez Pana Jezusa na - Piotr (Kefas)

J 1,38 Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: ”Czego szukacie?” Oni powiedzieli do Niego: ”Rabbi! - to znaczy: Nauczycielu - gdzie mieszkasz?”

J 1,39 Odpowiedział im: ”Chodźcie, a zobaczycie”. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.

J 1,40 Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra.

J 1,41 Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: ”Znaleźliśmy Mesjasza” - to znaczy: Chrystusa.

J 1,42 I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: ”Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas” - to znaczy: Piotr.

Szymon Piotr pochodził z miejscowości Betsaida leżącej w pobliżu Jerozolimy i Kafarnaum, nad jeziorem Genezaret (Tyberiadzkie, Galilejskie). Piotr był bratem św. Andrzeja Apostoła oraz obaj byli uczniami św. Jana.

J 1,40 Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra.

J 1,44 Filip zaś pochodził z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra.

Następnie Piotr i Andrzej przenieśli się od rodziców do Kafarnaum i zamieszkali wraz z teściową Piotra, którą Jezus uzdrowił.

Mk 1,29 Zaraz po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja.

Mk 1,30 Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej.

Mk 1,31 On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, gorączka ja opuściła. A ona im usługiwała.

Piotr i Andrzej jako prości i nieuczeni ludzie byli rybakami. Obaj bracia najpierw byli uczniami Jana Chrzciciela, następnie jako pierwsi zostali powołani przez Chrystusa, aby szli na Nim i byli rybakami ludzi.

Mt 4,18 Gdy [Jezus] przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami.

Mt 4,19 I rzekł do nich: ”Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”.

Ojcem Szymona Piotra i Andrzeja był rybak z Galilei - Jona. Piotr i Andrzej całkowicie oddanymi uczniami Jezusa zostali po cudownym połowie ryb.

Łk 5,01 Pewnego razu - gdy tłum cisnął się do Niego aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret -

Łk 5,02 zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci.

Łk 5,03 Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.

Łk 5,04 Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: ”Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!”.

Łk 5,05 A Szymon odpowiedział: ”Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci”.

Łk 5,06 Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać.

Łk 5,07 Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.

Łk 5,08 Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: ”Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny”.

Łk 5,09 I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali;

Łk 5,10 jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: ”Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił”.

Łk 5,11 I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Piotr przy spotkaniu z Jezusem był człowiekiem żonatym z Marią córką Apostoła Arystobula. Był wzorowym mężem i jak dowiadujemy się z apokryfu „Dzieje Piotra” z końca II wieku, ojcem jedynej córki Petroneli, dziewicy, męczennicy i świętej - zmarłej ok. 98 roku. Grób świętej odnaleziono w rzymskich katakumbach Domicylli. Imię Petronela jest żeńską odmianą imienia Piotr (skała). Św. Petronela jest patronką podróżnych, pielgrzymów i Rzymu, czczona 31 maja.

Od momentu cudownego połowu ryb Piotr zawsze był najbliżej Pana Jezusa spośród wszystkich uczniów oraz najlepiej rozumiał kim jest Jezus Chrystus.

Mt 16,13 Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: ”Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”

Mt 16,14 A oni odpowiedzieli: ”Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”.

Mt 16,15 Jezus zapytał ich: ”A wy za kogo Mnie uważacie?”

Mt 16,16 Odpowiedział Szymon Piotr: ”Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.

Mt 16,17 Na to Jezus mu rzekł: ”Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. 

Piotr miał wyjątkowy temperament, był zapalczywy i impulsywny, można by powiedzieć, że szybciej mówił i działał niż myślał. W Piśmie Świętym są przykłady jego porywczego charakteru, np. podczas umycia nóg Apostołom w Wieczerniku:

J 13,05 Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

J 13,06 Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: ”Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?”

J 13,07 Jezus mu odpowiedział: ”Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział”.

J 13,08 Rzekł do Niego Piotr: ”Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”. Odpowiedział mu Jezus: ”Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”.

J 13,09 Rzekł do Niego Szymon Piotr: ”Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!”.

J 13,10 Powiedział do niego Jezus: ”Wykapany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”.

J 13,11 Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: ”Nie wszyscy jesteście czyści”.

Czy innym razem:

J 18,08 Jezus odrzekł: ”Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść!”

J 18,09 Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: ”Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś”.

J 18,10 Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos.

J 18,11 Na to rzekł Jezus do Piotra: ”Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec?”

Podczas Ostatniej Wieczerzy Piotr zapewnia Jezusa, że nigdy się Go nie wyprze:

Mt 26,26 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: ”Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”.

Mt 26,27 Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: ”Pijcie z niego wszyscy,

Mt 26,28 bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.

Mt 26,29 Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego”.

Mt 26,30 Po odśpiewaniu hymnu wyszli ku Górze Oliwnej.

Mt 26,31 Wówczas Jezus rzekł do nich: ”Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozprószą się owce stada.

Mt 26,32 Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei”.

Mt 26,33 Odpowiedział Mu Piotr: ”Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię”.

Mt 26,34 Jezus mu rzekł: ”Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz”.

Mt 26,35 Na to Piotr: ”Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie”. Podobnie zapewniali wszyscy uczniowie.

A jednak w Ogrodzie Getsemani Piotr ze strachu po trzykroć zapiera się Jezusa.

Mk 14,66 Kiedy Piotr był na dole na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana.

Mk 14,67 Zobaczywszy Piotra grzejącego się [przy ogniu], przypatrzyła mu się i rzekła: ”I tyś był z Nazarejczykiem Jezusem”.

Mk 14,68 Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: ”Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz”. I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał.

Mk 14,69 Służąca, widząc go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: ”To jest jeden z nich”.

Mk 14,70 A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: ”Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem”.

Mk 14,71 Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: ”Nie znam tego człowieka, o którym mówicie”.

Mk 14,72 I w tej chwili kogut powtórnie zapiał. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: ”Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz”. I wybuchnął płaczem.

Piotr, Jan Teolog i Apostoł Jakub brat Pański należeli do grona najbliższych uczniów Jezusa. Byli świadkami w czasie najważniejszych momentów w życiu naszego Zbawiciela, np. podczas wskrzeszenia córki Jaira:

Mk 5,35 Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: ”Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?”

Mk 5,36 Lecz Jezus słysząc, co mówiono, rzekł przełożonemu synagogi: ”Nie bój się, wierz tylko!”.

Mk 5,37 I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego.

Mk 5,38 Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Wobec zamieszania, płaczu i głośnego zawodzenia,

Mk 5,39 wszedł i rzekł do nich: ”Czemu robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi”.

Mk 5,40 I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca, matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało.

Mk 5,41 Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: ”Talitha kum”, to znaczy: ”Dziewczynko, mówię ci, wstań!”

Mk 5,42 Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia.

Byli wszyscy razem z Jezusem w czasie Jego przemienienia na górze Tabor:

Mk 9,01 Mówił także do nich: ”Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy”.

Mk 9,02 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich.

Mk 9,03 Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła.

Mk 9,04 I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Mk 9,05 Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: ”Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.

Mk 9,06 Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni.

Mk 9,07 I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: ”To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!”.

Piotr wyznaje, że Jezus jest Mesjaszem:

Mt 16,15 Jezus zapytał ich: ”A wy za kogo Mnie uważacie?”

Mt 16,16 Odpowiedział Szymon Piotr: ”Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.

Mt 16,17 Na to Jezus mu rzekł: ”Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.

Gdy Jezus ratuje Piotra tonącego w Jeziorze Genezaret:

Mt 14,28 Na to odezwał się Piotr: ”Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!”

Mt 14,29 A On rzekł: ”Przyjdź!” Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa.

Mt 14,30 Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: ”Panie, ratuj mnie!”

Mt 14,31 Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: ”Czemu zwątpiłeś, małej wiary?”

W Ewangelii wg. św. Mateusza oraz Ewangelii wg. św. Marka czytamy o tym jak Pan Jezus po przybyciu w okolice Cezarei Filipowej naznacza Piotra na „Księcia Apostołów”:

Mt 16,18 Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.

Mt 16,19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Przed Wniebowstąpieniem Pan Jezus powierzył Piotrowi najwyższą władzę pasterzowania nad Apostołami i wszystkimi wiernymi.

J 21,14 To juz trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

J 21,15 A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: ”Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: ”Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: ”Paś baranki moje!”

J 21,16 I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: ”Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: ”Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: ”Paś owce moje!”.

J 21,17 Powiedział mu po raz trzeci: ”Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: ”Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: ”Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: ”Paś owce moje!

Apostołowie uznali Piotra jako pierwszego spośród siebie, we współczesnym języku można by powiedzieć, że Piotr został uznany pierwszym Papieżem (tytuł - Papież pojawił się w III wieku a od VI/VII przysługuje wyłącznie biskupowi Rzymu). Piotr zaczyna pełnić rolę przewodnika wyznawców Chrystusa. Na przykład proponuje Apostołom, aby dołączyć do grona Apostołów jeszcze jednego za Judasza,

Dz 1,21 Trzeba wiec, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami,

Dz 1,22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania”.

Dz 1,23 Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsaba, z przydomkiem Justus, i Macieja.

Dz 1,24 I tak się pomodlili: ”Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaz z tych dwóch jednego, którego wybrałeś,

Dz 1,25 by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą”.

Dz 1,26 I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.

Szymon Piotr zaraz po męczeńskiej śmierci Chrystusa zaczął głosić prawdę o Zbawicielu, najpierw w Jerozolimie oraz w najbliższych okolicach. Miał wielkie zasługi w początkach rozwoju Kościoła, m.in. uzdrawiał chorych, wskrzeszał zmarłych, zezwolił na chrzest pogan, zakłada również pierwszą gminę chrześcijańską w Jerozolimie. Po chrzcie centuriona Korneliusza w 42 roku został uwięziony przez Heroda Agrypę, skąd następnie został cudownie uwolniony:

Dz 12,01 W tym także czasie Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła.

Dz 12,02 Ściął mieczem Jakuba, brata Jana,

Dz 12,03 a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników.

Dz 12,04 Kiedy go pojmał, osadził w wiezieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi.

Dz 12,05 Strzeżono więc Piotra w wiezieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga.

Dz 12,06 W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał miedzy dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli wiezienia.

Dz 12,07 Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: ”Wstań szybko!” Równocześnie z rąk [Piotra] opadły kajdany.

Dz 12,08 ”Przepasz się i włóż sandały!” - powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: ”Narzuć płaszcz i chodź za mną!”

Dz 12,09 Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie.

Dz 12,10 Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego.

Dz 12,11 Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: ”Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi”.

Piotr zdecydowanie był przeciwko obowiązkowi obrzezania chrześcijan nie będących Żydami, argumentując, że im też jest dany Duch Święty.

Dz 15,07 Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: ”Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.

Dz 15,08 Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam.

Dz 15,09 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca.

Dz 15,10 Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mięliśmy siły dźwigać.

Dz 15,11 Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni”.

Piotr prowadził swoją działalność apostolską również poza rejonem Jerozolimy - w Samarii, Lyddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej, Antiochii i Azji Mniejszej, głównie wśród Żydów. Następnym etapem głoszenia Słowa Bożego była Grecja - Achai czy Korynt, skąd wg ustnych przekazów (o tym pobycie w Rzymie nie ma żadnej zmianki w Nowym Testamencie) Szymon Piotr udał się do Rzymu. Według przekazu był też pierwszym biskupem Antiochii Syryjskiej, gdzie został upomniany przez św. Pawła za udział w posiłkach z poganami.

Ga 2,11 Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył.

Ga 2,12 Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania.

Ga 2,13 To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę.

Ga 2,14 Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodna z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: ”Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?”

W czasie pierwszego Soboru Apostolskiego decyduje po widzeniu w którym Jezus Chrystus ukazał się jemu, o tym, że należy iść z wiarą również do pogan oraz, że nie należy wypełniać obowiązujących Żydów nakazów judaizmu. Ze względu na swoją rolę Piotr stał się pierwszym po Jezusie obiektem do nienawiści, ataku i prześladowań. Za swoją działalność Piotr został uwięziony i gdyby nie cudowne wybawienie przez anioła Pańskiego, niechybnie został by uśmiercony. Po uwolnieniu Piotr udał się do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej, Koryntu, skąd przybył do Rzymu, aby osiąść w nim na stałe. Odchodząc z Antiochii swoim następcą mianował apostoła Ewoda.

Po śmierci Heroda w roku 44, Szymon Piotr wraca do Jerozolimy, gdzie w latach 49-50 bierze udział w Soborze Jerozolimskim. Pod koniec życia ok. 64 roku Szymon Piotr wraca do Rzymu w czasie kiedy trwały krwawe prześladowania chrześcijan oskarżanych o wywołanie pożaru miasta. Zmarł śmiercią męczeńską ok 67-68 roku w ogrodach Nerona w Rzymie. Według przekazu Orygenesa na własną prośbę został ukrzyżowany głową w dół bo uznał, że nie zasługuje by umierać w takiej pozycji jak Jezus Chrystus.

J 21,18 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”.

J 21,19 To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: ”Pójdź za Mną!”

Apostoł Piotr został uznany za pierwszego biskupa Rzymu i potraktowany jako jedyne źródło władzy, początkowo duchowej ale z biegiem czasu również jako władzy świeckiej. Klucze trzymane w dłoni Apostoła Piotra są według teologów rzymskokatolickich symbolem wyłącznej władzy danej przez samego Jezusa Chrystusa Piotrowi, jedynej osobie mającej moc wiązania i rozwiązywania oraz zarządzania Chrystusowym Kościołem na ziemi. Kościół Rzymskokatolicki wywyższył kult i rangę Piotra ponad wszystkimi Apostołami oraz rozstrzygnął na przyszłość kwestie prymatu biskupa Rzymu nad innymi biskupami

Następcą Piotra po jego śmierci, na katedrze rzymskiej został apostoł Linus.

Według oficjalnego przekazu Piotrowi Apostołowi przypisuje się autorstwo dwóch listów wchodzących w skład Nowego Testamentu napisanych w latach 63/64. Pierwszy List Piotra skierowany jest do chrześcijan nawróconych z pogaństwa a rozproszonych w różnych miejscach północnej, środkowej i zachodniej Azji Mniejszej a będących w trudnej sytuacji. Drugi List Piotra również jest adresowany do tych samych chrześcijan, w którym autor przestrzega ich przed fałszywymi nauczycielami oraz przed dowolnym tłumaczeniem pism św. Pawła Apostoła.

2 P 3,14 Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju,

2 P 3,15 a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was,

2 P 3,16 jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę.

Nad grobem św. Piotra Cesarz Konstantyn Wielki (272-337) wybudował Bazylikę ku czci św. Piotra. Po licznych najazdach i grabieżach od roku 1505 Bazylikę zaczęto przebudowywać a właściwie całkowicie zmieniać jej wygląd. Prace po ponad 100 latach zostały zakończone w roku 1667 i wygląd Bazyliki z tego okresu przetrwał aż do naszych czasów. W czasie prac archeologicznych w latach 1940-1956 odnalezione relikwie Apostoła Piotra, które zostały umieszczone pod ołtarzem głównym Bazyliki. Św. Piotr jest patronem m.in. blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków czy zegarmistrzów. Wraz ze św. Pawłem jest patronem miast: Rzymu, Berlina czy Rygi.

Atrybutami św. Piotra są: dwa klucze symbol wejścia do Królestwa Bożego, odwrócony krzyż, anioł, łódź, sieci, ryba, pastorał oraz skała i tiara (papieska korona składająca się z trzech diademów, wysadzana kamieniami szlachetnymi i perłami, na szczycie ozdobiona małym krzyżem) w ręku.

Św. Piotr był najczęściej przedstawiany w różnego rodzaju ikonach jako osoba o przysadzistej posturze, szorstkim wyrazie twarzy, łysiną lub lokiem nad czołem oraz krótką gęstą brodą. Ubrany jest zazwyczaj w typowy strój apostołów: tunikę i omoforion (taśma założona na szyję z tyłu i spięta z przodu, końce taśmy opadają na piersi do pasa lub aż do ziemi), w dłoni zaś trzyma zwinięty lub rozwinięty zwój z napisem: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Żywego” lub „Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa”.

Poniżej grób św. Piotra w Watykanie w obecnym kształcie.

Bibliografia

Benedykt XVI (2008) Blisko, najbliżej Chrystusa. Apostołowie i pierwsi uczniowie, Poznań: Wydawnictwo W Drodze

Bp Romaniuk Kazimierz (przekład) (2013), Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (Biblia Warszawsko-Praska), Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne.

Kard. Ravasi Gianfranco (2007), Psalmy, t. 1-5, Kraków: Wydawnictwo Salwator.

Praca Zbiorowa (2002), Pismo Święte Nowego i Starego Testamentu, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum.

Praca zbiorowa (2006) Biblia Tysiąclecia z komentarzami, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.

Praca Zbiorowa (2018), Katolicki Komentarz Biblijny, Warszawa: Vocatio Oficyna Wydawnicza

White E.G. (1989), Działalność Apostołów, Warszawa: Wydawnictwo Znaki Czasu.

Źródła internetowe: www.vatican.va https://opoka.org.pl/ www.niedziela.pl www.katolik.pl www.brewiarz.pl www.liturgia.wiara.pl 

www.katolicki.net www.pijarzy.pl www.gosc.pl  www.jezuici.pl  www.biblia.info.pl www.faustyna.pl www.kapucyni.pl

Kod QR do tego wpisu

 

 

 

 

 

 

Ten link przenosi na górę strony