Edukacja katolicka: Sakrament pokuty i pojednania w czasie epidemii

W roku 2020 mamy zupełnie wyjątkową sytuację związaną z panującą epidemią koronawirusa. Sytuacja ta dotyczy największego katolickiego święta jakim jest Wielki Post i Zmartwychwstanie Pańskie.

Władze państwowe w trosce o zdrowie wszystkich obywateli Najjaśniejszej Rzeczypospolitej wydały szereg Rozporządzeń w zupełnie niespotykanym stopniu ograniczających praktyki religijne a w szczególności Eucharystię oraz Sakrament Pokuty i Pojednania. W uzupełnieniu tych Rozporządzeń państwowych, zostały wydane Dekrety władz kościelnych, począwszy do Stolicy Apostolskiej, poprzez Episkopat Polski aż po Biskupów Diecezjalnych regulujących te kwestie od strony nauki i wiary Kościoła.

O tym, że ograniczono uczestnictwo wiernych w Eucharystiach, Rekolekcjach Wielkopostnych i innych uroczystościach kościelnych, w których zastępczo można uczestniczyć poprzez Internet, radio i telewizją, wiedza jest powszechna, więc tymi kwestiami nie będę się zajmował. Gorzej jest jeżeli chodzi o informację o Sakramencie Pokuty i Pojednania. O Sakramencie tym w dobie panującej pandemii koronawirusa będę chciał przedstawić w tym wpisie, najważniejsze zalecenia do postępowania dla wiernych z różnych powodów pozbawionych dostępu do Sakramentów Świętych.

Kościół wskazuje 5 podstawowych warunków, których spełnienie gwarantuje skuteczność Sakramentu Pokuty i Pojednania.

(1) Rachunek sumienia;

(2) Żal za grzechy;

(3) Postanowienie poprawy;

(4) Szczera spowiedź;

(5) Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

Następujące po sobie wezwania, prowadzą penitenta drogą pojednania z Bogiem i Kościołem od uświadomienia sobie własnej grzeszności aż do naprawienia i zadośćuczynienia za popełnione winy.

Skutkami przystąpienia do Sakramentu Pokuty i Pojednania są:

(1) zgładzenie wszystkich grzechów i odpuszczenie związanej z nimi kary wiecznej; przywrócenie wszystkich zasług nadprzyrodzonych, które gromadzimy, spełniając dobre uczynki;

(2) człowiek odzyskuje wolność, utraconą na skutek grzechu;

(3) grzesznik odzyskuje utraconą miłość, która na nowo otwiera go na Boga i innych ludzi;

(4) penitent odzyskuje wewnętrzny pokój, który usuwa wszelkie napięcia spowodowane grzechem.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego mamy takie zapisy na temat Sakramentu Pokuty i Pojednania:

Jak jest nazywany ten sakrament?

Nazywa się go sakramentem pokuty, pojednania, przebaczenia, spowiedzi, nawrócenia.

Dlaczego istnieje jakiś sakrament pojednania po chrzcie?

Nowe życie w łasce, otrzymane na chrzcie, nie usuwa słabości natury ludzkiej ani jej skłonności do grzechu (to jest pożądliwości). Chrystus ustanowił ten sakrament w celu nawrócenia ochrzczonych, którzy oddalili się od Niego przez grzech.

Kiedy został ustanowiony ten sakrament?

Zmartwychwstały Pan ustanowił ten sakrament, gdy wieczorem w dniu Paschy ukazał się swoim Apostołom i rzekł do nich: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,19).

Czy ochrzczeni mają potrzebę nawrócenia?

Wezwanie Chrystusa do nawrócenia nadal rozbrzmiewa w życiu chrześcijan. To nawrócenie jest nieustannym zadaniem dla całego Kościoła, który będąc świętym obejmuje w łonie swoim grzeszników.

Co to jest pokuta wewnętrzna?

Jest poruszeniem „skruszonego serca” (Ps 51,19), dotkniętego łaską Bożą, pobudzającą do odpowiedzi na miłosierną miłość Boga. Zakłada ból i odwrócenie się od popełnionych grzechów, mocne postanowienie, by już więcej nie grzeszyć w przyszłości oraz ufność w pomoc Bożą. Żywi się nadzieją na miłosierdzie Boże.

W jakich formach pokuta wyraża się w życiu chrześcijańskim?

Wewnętrzna pokuta chrześcijanina może wyrażać się w bardzo zróżnicowanych formach, przede wszystkim przez post, modlitwę i jałmużnę. Te i wiele innych jeszcze form pokuty mogą być praktykowane w codziennym życiu chrześcijanina, zwłaszcza w czasie Wielkiego Postu i w każdy piątek, który jest dniem pokuty.

Jakie są istotne elementy sakramentu pojednania?

Obejmuje on dwa jednakowo istotne elementy: z jednej strony akty człowieka, który nawraca się pod działaniem Ducha Świętego, i rozgrzeszenie kapłana, który w imię Jezusa Chrystusa udziela przebaczenia grzechów i ustala sposób zadośćuczynienia.

Jakie są akty penitenta?

Są to: staranny rachunek sumienia; żal (lub skrucha), który jest doskonały, gdy jego źródłem jest miłość Boga, lub niedoskonały, jeśli opiera się na innych motywach, i zawiera postanowienie niegrzeszenia więcej; spowiedź, która polega na wyznaniu grzechów wobec kapłana; zadośćuczynienie bądź wypełnienie pewnych aktów pokutnych, które spowiednik nakłada na penitenta, by naprawił szkody wyrządzone przez grzech.

Jakie grzechy należy wyznać?

Należy wyznać wszystkie grzechy śmiertelne, które nie zostały jeszcze wyznane, a których jesteśmy świadomi po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów ciężkich jest jedynym zwyczajnym sposobem uzyskania ich odpuszczenia.

Kiedy jesteśmy zobowiązani wyznać grzechy ciężkie?

Każdy wierny, po osiągnięciu wieku rozeznania, obowiązany jest przynajmniej raz w roku wyznać wszystkie swoje grzechy ciężkie, w każdym bądź razie przed przyjęciem Komunii świętej.

Dlaczego także grzechy powszednie mogą być przedmiotem spowiedzi sakramentalnej?

Wyznanie grzechów powszednich nie jest ściśle konieczne, niemniej jest przez Kościół gorąco zalecane, ponieważ pomaga kształtować prawe sumienie, walczyć ze złymi skłonnościami, poddawać się leczącej mocy Chrystusa i czynić postępy w życiu duchowym.

Kto jest szafarzem tego sakramentu?

Chrystus powierzył posługę pojednania swoim Apostołom, ich następcom – biskupom oraz prezbiterom, współpracownikom biskupów, którzy są znakiem i narzędziem miłosierdzia i sprawiedliwości Bożej. Wykonują oni władzę odpuszczania grzechów W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Komu jest zarezerwowane rozgrzeszenie z niektórych grzechów?

Rozgrzeszenie z niektórych grzechów, szczególnie ciężkich (objętych ekskomuniką) jest zarezerwowane Stolicy Apostolskiej lub miejscowemu biskupowi, lub też upoważnionym przez niego prezbiterom; w przypadku niebezpieczeństwa śmierci może z każdego grzechu i ekskomuniki rozgrzeszyć każdy kapłan.

Czy spowiednik jest zobowiązany do zachowania tajemnicy?

Biorąc pod uwagę delikatny charakter i wielkość tej posługi oraz szacunek należny osobom, każdy spowiadający kapłan zobowiązany jest bez wyjątku i pod bardzo surowymi karami do zachowania pieczęci sakramentalnej, to jest absolutnej tajemnicy odnośnie do grzechów poznanych na spowiedzi.

Jakie są skutki sakramentu pokuty?

Skutkami sakramentu pokuty są: pojednanie z Bogiem, a więc odpuszczenie grzechów; pojednanie z Kościołem; odzyskanie stanu łaski, jeśli została utracona; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne i darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych będących skutkiem grzechu; pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin.

Czy w niektórych przypadkach można celebrować ten sakrament z ogólną spowiedzią powszechną i ogólnym rozgrzeszeniem?

W przypadkach poważnej konieczności (gdy np. zachodzi bliskie niebezpieczeństwo śmierci) można zastosować wspólnotową celebrację pojednania z ogólną spowiedzią i ogólnym rozgrzeszeniem, z zachowaniem przepisów Kościoła i postanowienia, że wierni w stosownym czasie wyspowiadają się indywidualnie ze swoich ciężkich grzechów.

Katechizm Kościoła Katolickiego wskazuje nam ogólne warunki jakie należy spełnić w Sakramencie Pokuty i Pojednania. W sytuacji jaką mamy aktualnie, gdzie nasze zdrowie i życie zagrożone jest przez pandemią koronawirusa, należy sięgnąć do środków nadzwyczajnych przewidzianych zarówno przez prawo cywilne jak i prawo kościelne.

Poniżej postaram się pokazać jak można postąpić, aby w sytuacji, kiedy są olbrzymie ograniczenia w dostępie zarówno do Eucharystii Świętej jak i do Sakramentu Pokuty i Pojednania, być w stanie Łaski Uświęcającej na nadchodzące Święta Zmartwychwstania Pańskiego.

Rachunek sumienia, żal za grzechy i postanowienie poprawy należy wykonać przed innymi warunkami potrzebnymi do spełnienia Sakramentu Pokuty i Pojednania.

O Rachunku sumienia i żalu za grzechy umieściłem jakiś czas temu 2 filmy na YouTube, można je znaleźć pod poniższymi adresami:

https://www.youtube.com/watch?v=Js4S51rP87o - Część pierwsza

https://www.youtube.com/watch?v=1NzuJ-00pqA - Część druga

W obecnej trudnej dla wszystkich sytuacji związanej z panującą pandemią, Stolica Apostolska wiernym dotkniętych chorobą zakaźną, pracownikom służby zdrowia, członkom rodzin oraz wszystkim tym, którzy należą do najbardziej zagrożonych grup ryzyka lub czują obawę przed zarażeniem koronawirusem, Dekretem Penitencjarii Apostolskiej z dnia 20 marca 2020 roku, udziela daru specjalnych odpustów. Wszyscy po gruntownym rachunku sumienia mogą na mocy tego Dekretu, aby uzyskać łaskę uświęcającą, wzbudzić w sobie „żal doskonały” płynący z miłości do Boga miłowanego nade wszystko i który odpuszcza grzechy powszednie, otrzymają sakramentalne rozgrzeszenie i przebaczenie tych grzechów. Żal doskonały przynosi również przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeżeli podejmiemy mocne postanowienie przystąpienia do pełnej spowiedzi sakramentalnej w czasie, kiedy będą do tego odpowiednie warunki. Jednocześnie Kościół przypomina, że zakazane jest: udzielanie w sposób nieuprawniony rozgrzeszenia ogólnego, publiczna spowiedź z indywidualnych grzechów, spowiedź „na odległość” - listownie, przez Internet, przez telefon czy poprzez inne wirtualne środki komunikacji elektronicznej. UWAGA: W przestrzeni wirtualnej nie ma żadnych Sakramentów Świętych.

W roku 2020 po skorzystaniu z łaski żalu doskonałego czyli przełożenia Sakramentu Pokuty i Pojednania na czas po epidemii, wierni mają czas na przystąpienie do spowiedzi sakramentalnej do Uroczystości Trójcy Przenajświętszej czyli do 7 czerwca tego roku.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego są wymagania dotyczące żalu za grzechy:

KKK 1492 Żal za grzechy (nazywany także skruchą) powinien wypływać z motywów wynikających z wiary. Jeśli jego źródłem jest miłość do Boga, nazywamy go "doskonałym"; jeśli opiera się na innych motywach, nazywamy go "niedoskonałym".

KKK 1451 Wśród aktów penitenta żal za grzechy zajmuje pierwsze miejsce. Jest to "ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości" (Sobór Trydencki: DS 1676).

KKK 1452 Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany "żalem doskonałym" lub "żalem z miłości" (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe (Por. Sobór Trydencki: DS 1677).

KKK 1453 Także żal nazywany "niedoskonałym" (attritio) jest darem Bożym, poruszeniem Ducha Świętego. Rodzi się on z rozważania brzydoty grzechu lub lęku przed wiecznym potępieniem i innymi karami, które grożą grzesznikowi (żal ze strachu). Takie poruszenie sumienia może zapoczątkować wewnętrzną ewolucję, która pod działaniem łaski może zakończyć się rozgrzeszeniem sakramentalnym. Żal niedoskonały nie przynosi jednak przebaczenia grzechów ciężkich, ale przygotowuje do niego w sakramencie pokuty (Sobór Trydencki: DS 1678; 1705).

W naszych czasach pomimo, że świat stał się „globalną wioską”, nie do wszystkich ludzi dotarła jeszcze dobra nowina o Zmartwychwstaniu i życiu wiecznym oraz o Sakramencie Pokuty i Pojednania. Akt żalu doskonałego dostępny jest dla ludzi na wszystkich kontynentach, tak aby nikt nie był z natury rzeczy skazany na piekło, ale wszystkim zostały otwarte Bramy Niebieskie, zgodnie z Pismem Świętym: „Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2, 3-4). Aby tak się miało stać zamysłem Pana Boga zapewne było ustanowienie żalu doskonałego dla wszystkich ludzi nie wyłączając pogan.

Co należy zrobić, aby wzbudzić żal doskonały?

Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi i Jego wola jest jasna i ściśle określona; Pan Bóg daje każdemu wszystkie środki potrzebne do jego zbawienia. Przez wiele wieków, które poprzedzały ustanowienie sakramentów w obecnej formie, akt żalu doskonałego był dla większości ludzi jedynym środkiem do zgładzenia grzechów, a zatem jedynym środkiem zbawienia. Członkowie narodu wybranego nie stanowili tutaj wyjątku: żyd, który popełnił grzech śmiertelny nie mógł uzyskać jego odpuszczenia, o ile nie wzbudził aktu żalu doskonałego.

Przy wzbudzaniu żalu doskonałego należy skierować wzrok na doskonałość przymiotów Bożych, na Jego nieskończoną piękność oraz dobroć i pokornie prosić o przebaczenie grzechów:

Akty strzeliste
Wierzę w Ciebie, Boże żywy, W Trójcy jedyny, prawdziwy. Wierzę, coś objawił, Boże, Twe słowo mylić się nie może.
Ufam Tobie, boś Ty wierny, Wszechmogący i miłosierny. Dasz mi grzechów odpuszczenie, Łaskę i wieczne zbawienie.
Boże, choć Cię nie pojmuje, Jednak nad wszystko miłuje. Nad wszystko, co jest stworzone, Boś Ty Dobro nieskończone.
Ach, żałuje za me złości, Jedynie dla Twej miłości. Bądź miłościw mnie grzesznemu, Do poprawy dążącemu.

„Boże mój, jesteś tak piękny i tak dobry, że nie mogę się oprzeć miłości ku Tobie”. Naszym obowiązkiem jest wierzyć w nieskończoną doskonałość Boga, powiedzmy Bogu: „Boże, wierzę, że jesteś nieskończenie piękny; wierzę też, że jesteś źródłem wszelkiej dobroci, żeś jest bezbrzeżnym oceanem wszelkich doskonałości, które zdolne są przykuć do Ciebie serce człowiecze i skłonić je do umiłowania Cię. Na mocy Twych nieskończonych przymiotów, Panie mój i Boże, przysługuje Ci prawo do niepodzielnej mej miłości. Pragnę ukochać w Tobie zarówno mego Dobroczyńcę, jak i Istotę nieskończenie doskonałą, a zatem nieskończenie godną wszelkiej miłości. Ponieważ zaś grzech jest wrogiem Twych nieskończonych przymiotów, wyrzekam się go odtąd z odrazą, która - jak się spodziewam - wyżłobi nieprzebytą przepaść między nim a mną".

Jeżeli ze względu na swoją grzeszną przeszłość dusza nie chce powiedzieć: „Kocham Cię Boże” ale wyraża tylko takie pragnienie: "Boże, jakże bym chciała Cię ukochać! Dlaczego nie mogę zdobyć się na odrobinę tej miłości, jaką żywią dla Ciebie dusze płomienne?". Samo pragnienie takie jest znakomitym aktem miłości doskonałej i wtedy nikt nie ma prawa powiedzieć, że: „Nie umiem się zdobyć na akt miłości do Boga, który jest warunkiem żalu doskonałego. Nie jestem w stanie wznieść się na te wyżyny”. Takie stwierdzenia byłyby oznaką małoduszności lub tchórzostwa, nie ma bowiem na całym świecie duszy, która by przy pomocy Bożej nie mogła się z łatwością pobudzić do żalu doskonałego.

Następnym etapem Sakramentu Pokuty i Pojednania jest Postanowienie Poprawy - jest to świadoma i dobrowolna rezygnacją z grzechu. W praktyce taka decyzja przejawia się podjęciem bezwarunkowej walki z grzechem i swoimi słabościami. Należy jednak pamiętać, że akt ten pociąga za sobą wiele trudnych z subiektywnego punktu widzenia konsekwencji, do których należą:

(1) zmiana swoich dotychczasowych upodobań, pragnień, namiętności, popędów, słabości, nałogów, pożądliwości, zachcianek czy złych skłonności;

(2) zmiana stylu życia, postaw wobec rodziny, pracy, konsumpcjonizmu, stosunków międzyludzkich, ustalenie odpowiedniej hierarchii wartości zgodnej i utrwalonej w tradycji chrześcijańskiej nie uzależnionej od rozpowszechnianych mód czy orientacji;

(3) zmiana środowiska czy towarzystwa, które nie spełnia podstawowych wartości zgodnych z nauczaniem Jezusa Chrystusa;

(4) nieustanna kontrola swoich zachowań oraz ewentualne szybkie korekty jeżeli nasza postawa i aktywność zaczyna nie spełniać postanowionych zasad postępowania..

Tylko w ten sposób wewnętrzny akt woli może być uzewnętrzniony i przynieść właściwe owoce podjętej przy Sakramencie Pokuty i Pojednania decyzji. Postanowienie poprawy jest koniecznym warunkiem, by uzyskać odpuszczenie grzechów. Penitent podchodząc do spowiedzi musi mieć w swojej świadomości pragnienie zmiany i oderwania się od tego wszystkiego, co złe i grzeszne.

Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu - to w normalnych warunkach nadanie przez kapłana pokuty za popełnione grzechy. Pokuta stanowi odkupienie winy, uwalnia człowieka od kary doczesnej, przywraca jedność z Bogiem naruszoną grzechem. Pokuta sama w sobie ma także charakter wychowawczy, gdyż pomaga w nawróceniu i wejściu człowieka na właściwą drogę. Pokuta nadawana przez kapłana winna być adekwatna do popełnionych win przez penitenta. Jednak zawsze penitent ma prawo prosić o zmianę lub zmniejszenie zadanej pokuty, jeśli ta okaże się dla niego niemożliwa do spełnienia. Pokuta przyjętą i zaakceptowana powinna być spełniona w ciągu kilku dni po spowiedzi, gdy człowiek jest jeszcze w stanie łaski uświęcającej, gdyż ona właśnie gładzi karę doczesną. Oprócz aktu pokutnego nadawanego przez kapłana, każdego penitenta obowiązuje także wynagrodzenie strat, naprawienie popełnionych win, szczególnie jeśli dotyczyły one wykroczeń przeciw własności prywatnej i publicznej oraz dobremu imieniu drugiego człowieka. Zadośćuczynieniem w tych przypadkach będzie zwrot zawłaszczonego mienia oraz odwołanie oszczerstw i przywrócenie dobrej sławy bliźniemu. Wynagrodzenie krzywd w niektórych przypadkach może być dokonane potajemnie lub zwrot niesprawiedliwie zabranych dóbr, może być ofiarowany na cele charytatywne, ale tylko w przypadku braku możliwości zwrócenia przywłaszczonych rzeczy prawowitemu właścicielowi. Zadośćuczynienie jest dopełnieniem każdego aktu pokutnego. Pokuta pozbawiona tych działań byłaby niepełna, a penitent nie zostałby uwolniony od kary, która ściągnął na niego grzech. Obowiązek naprawienia win jest istotnym elementem ważności aktu pokutnego i bez niego spowiedź traci swoją ważność. W sytuacji nadzwyczajnej o formie zadośćuczynienia tymczasowo musimy zdecydować sami a przy najbliższej Spowiedzi sakramentalnej należy o wszystkim powiedzieć spowiednikowi, który odpowiednio się do tej sytuacji ustosunkuje.

Wierni, którzy zrobili gruntowny rachunek sumienia, wzbudzili żal doskonały, mocno postanowili poprawę oraz w miarę swoich możliwości zadośćuczynili za swoje grzechy Panu Bogu i bliźniemu, w przypadkach nadzwyczajnych jakie w tej chwili doświadczamy zachęceni są do przyjmowania Duchowej Komunii Świętej wymagającej skupienia i wyrażającej pragnienie zjednoczenia z Panem Bogiem.

Czym jest Komunia Święta Duchowa? Jakie są warunki jej przyjęcia? Jak długo mogę przyjmować Komunię w ten sposób?

Komunię Świętą duchowo można przyjąć wtedy, kiedy nie mamy możliwości przyjęcia jej sakramentalnie poprzez spożycie Ciała i Krwi Chrystusa. Kiedy nie mamy dostępu do Najświętszego Sakramentu, możemy prosić Pana o owoce Komunii, czyli przede wszystkim zjednoczenia z Nim (ale również odpuszczenie grzechów lekkich, zdrowie duszy i ciała), których Pan może nam udzielić, ponieważ On sam nie jest ograniczony w działaniu jedynie do Sakramentów. Te dał nam, abyśmy mieli skuteczny i niezawodny środek do otrzymywania łaski. Pan w swojej hojności może odpowiedzieć na nasze pragnienie komunii z Nim według mojej wiary i dyspozycji do zjednoczenia z Nim. Komunia duchowa w wierze i miłości do Chrystusa skutkuje faktycznym przyjęciem łaski Najświętszego Sakramentu.

Co to znaczy wzbudzić pragnienie i jak przyjąć Komunię?

Dla komunii duchowej jest konieczne odpowiednia dyspozycja (taka, jak dla Komunii sakramentalnej), czyli musimy być w stanie łaski uświęcającej i chcieć przyjąć owoce Komunii oraz z całego serca pragnąć zjednoczenia z Panem. To pragnienie możemy wyrazić w prostych słowach osobistej modlitwy, gdzie powiemy Jezusowi o swoim pragnieniu. Można to uczynić na przykład takimi lub podobnymi słowami: „Panie, bardzo pragnę zjednoczenia z Tobą, a nie mam możliwości przyjęcia Twojego Ciała i Krwi w Komunii Świętej. Wierzę w Ciebie i kocham Cię, dlatego proszę, udziel mi owoców Komunii ze sobą”.

Szczególnie do takiej modlitwy i pragnienia Komunii zachęca się w trakcie oglądania transmisji Mszy świętej. W innych przypadkach można skorzystać z następujących wskazań postępowania do przyjęcia Duchowej Komunii Świętej:

Akt pokuty - modlitwa

Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu i wam bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem. Moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i świętych i was bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.

Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do życia wiecznego. Amen.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi; chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie; ale nas zbaw od złego. Amen.

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego; który się począł z Ducha Świętego; narodził się z Maryi Panny; umęczon pod pontskim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion; zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego; stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego; święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie; grzechów odpuszczenie; ciała zmartwychwstanie; żywot wieczny. Amen.

Rozważania z Czytań dnia

Można skorzystać z poniższej strony https://brewiarz.pl/iv_20/0204/index.php3

Po Czytaniach, należy odmówić:

Panie nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.

Skutkami przystąpienia do Sakramentu Pokuty i Pojednania są:

(1) zgładzenie wszystkich grzechów i odpuszczenie związanej z nimi kary wiecznej; przywrócenie wszystkich zasług nadprzyrodzonych, które gromadzimy, spełniając dobre uczynki;

(2) człowiek odzyskuje wolność, utraconą na skutek grzechu;

(3) grzesznik odzyskuje utraconą miłość, która na nowo otwiera go na Boga i innych ludzi;

(4) penitent odzyskuje wewnętrzny pokój, który usuwa wszelkie napięcia spowodowane grzechem.

Korzystając z okazji chciałbym złożyć najlepsze życzenia Wielkanocne

Alleluja biją dzwony,
głosząc w świata wszystkie strony,
że zmartwychwstał Pan!
Alleluja, alleluja, alleluja!
Biją długo i radośnie,
że aż w piersiach serce rośnie,
triumf prawdzie dan.
Alleluja, alleluja, alleluja!
W majestacie Boskiej chwały
idzie Chrystus Zmartwychwstały
między uczniów swych.
Alleluja, alleluja, alleluja!
Dzień wesoły nam dziś nastał,
Pan po męce zmartwychpowstał,
płynie pieśni ton.
Alleluja, alleluja, alleluja!

Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest dla każdego chrześcijanina okazją do zadumy nad własnym życiem, jego przemijaniem i spełnieniem w Jezusie Chrystusie naszym Zbawicielu. Szczególnie w tym trudnym czasie dla świata ogarniętego pandemią koronawirusa takie refleksje zbliżają nas do Boga i pokazują jak mało ważne są sprawy doczesne, o które tak wszyscy zabiegają, przy nieskończoności życia wiecznego. Całą naszą nadzieję na tym ziemskim pielgrzymowaniu oraz na wieczną radość w niebie łączymy z Jezusem Chrystusem, który jest naszym Panem.

Święta Zmartwychwstania Pańskiego budzą w nas głęboką wdzięczność wobec Boskiego Zbawiciela za Jego bolesną mękę, śmierć na krzyżu oraz Zmartwychwstanie, otwierające nam bramy Wiecznego Zbawienia. Zmartwychwstały Chrystus przychodzi do nas nieustannie z darami swojej Boskiej Miłości, ponieważ nas kocha, bo wydał za nas samego Siebie i dla nas wszystkich odniósł zwycięstwo nad śmiercią oraz oddał nas i świat Bogu.

Doświadczając Tajemnicy Zmartwychwstania Pańskiego, składam Wszystkim moim Czytelnikom oraz Całym Rodzinom najserdeczniejsze życzenia: Niech radosna nowina o Zmartwychwstaniu Pańskim opromienia nasze życie miłością i pokojem. Niech Jezus Chrystus, który zwyciężył śmierć, obdarzy nas zdrowiem oraz sprawi, aby każdy przeżyty dzień był napełniony radosnym blaskiem nieprzemijającego życia wiecznego, a Maryja niech wyprasza u Swego Zwycięskiego Syna moc wytrwania w przeciwnościach i cierpieniach jakie sprowadził na nas ten szalony doczesny świat. Wierzmy, że dzięki wstawiennictwu Maryi naszej Matki wszystkie nieszczęścia jakie na nas spadły, zostaną pokonane i już wkrótce wrócimy do naszych codziennych zajęć a Rekolekcje z pokory jakie w tej chwili przeżywamy pomogą nam wrócić na drogę prawdy i jeszcze mocniej połączą nas z Bogiem.

Na koniec zmówmy wspólnie Suplikację w intencji oddalenia od nas pandemii koronawirusa.

† W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Święty Boże, Święty Mocny, Święty a Nieśmiertelny, - zmiłuj się nad nami!

Od powietrza, głodu, ognia i wojny, - wybaw nas Panie!

Od nagłej i niespodziewanej śmierci, - zachowaj nas Panie!

My grzeszni, Ciebie Boże prosimy, - wysłuchaj nas Panie!

My grzeszni, Ciebie Boże prosimy, - wysłuchaj nas Panie!
My grzeszni, Ciebie Boże prosimy, - wysłuchaj nas Panie!

O Maryjo, Matko, Matko Boska, Przyczyń się za nami!

† W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Zapraszam również do nieustannych modlitw, umieszczonych na moim Blogu, do Pana Boga, który bez względu na okoliczności, mówił: „JA JESTEM”, za pośrednictwem Świętych, takich jak: św. Jan Paweł II, św. Rozalia Sycylijska, św. Sebastian czy modlitwy pod cudami słynącym Krzyżem Morowym chroniącym przed epidemiami, którzy na przestrzeni wieków oddalali od ludzi wszelkie nieszczęścia, plagi, morowe powietrza czy epidemie.

Szczęść Boże!

Kod QR do tego wpisu