Litania (łac. 'litania’ pochodzi z greckiego słowa 'λιτανεία’ błaganie od 'litē’ prośba, modlitwa) - jedna z form modlitwy, używana w liturgii kościołów chrześcijańskich, wyrażająca błaganie czy też prośbę o pomoc Osób Boskich lub świętych. Może być odmawiana lub śpiewana. Charakteryzuje się tym, że na wezwanie osoby prowadzącej, wierni odpowiadają jednakową formą błagalną np. Kyrie eleison czy ,,Panie zmiłuj się”. Ta forma modlitwy jest biblijna - ma swoje korzenie np. w psalmach responsoryjnych i w antyfonach, Litanie nie są jednak tylko „powtarzaniem”. To forma medytacji i wiary Kościoła wyrażonej w skrócie. Są jak małe kompendia teologii - streszczenie tego, w co wierzymy i kogo prosimy o pomoc. Dlatego Kościół tak mocno dba o ich treść i tradycję.
Wpływ na rozwój litanii miały również tradycje żydowskie i wczesnochrześcijańskie modlitwy błagalne. Wraz z rozwojem chrześcijaństwa, litania stała się bardziej ustrukturyzowana, a jej forma zaczęła przypominać tę, którą znamy dzisiaj. Ostateczny kształt wielu litanii, jakie znamy obecnie, został ukształtowany w średniowieczu. To właśnie w tym okresie litania stała się częścią oficjalnej liturgii Kościoła, a jej teksty zostały znormalizowane.
Znaczenie litanii jest duchowo bardzo głębokie. Litania to modlitwa pokory i zaufania - w niej człowiek nie tłumaczy się przed Bogiem, lecz wzywa Jego przymiotów i Jego świętych. To modlitwa, która formuje serce: uczy wiary, nadziei i ściśle „wprowadza” w prawdy naszej wiary poprzez słowa, które wypowiadamy. Litanie są też narzędziem katechezy: np. Litania Loretańska jest „wielką teologią Maryjną w miniaturze” - zbiera prawdy o Matce Bożej zawarte w Ewangelii, w tradycji i w nauczaniu Kościoła.
Rola litanii w historii Kościoła jest zatem głęboka i wielowymiarowa. Litania jako forma modlitwy odzwierciedla zarówno historię Kościoła, jak i nieustające dążenie wiernych do głębszego połączenia z Bogiem przez modlitwę, prośbę i uwielbienie. Jest świadectwem wiary i tradycji, która przetrwała wieki, dostosowując się do zmieniających się czasów i potrzeb wspólnoty wiernych.
Mamy różne rodzaje litanii: litanie chrystologiczne (np. do Imienia Jezus, do Najświętszego Serca), maryjne (np. Loretanka), do świętych, aniołów, patronów, pokutne i błagalne (np. Litania do Wszystkich Świętych) czy tematyczne (o miłosierdzie, o powołania, o dary Ducha Świętego - częściej lokalne/nieoficjalne).
Najstarszą litanią, którą Kościół posiada i używa oficjalnie, jest Litania do Wszystkich Świętych. Jej korzenie sięgają III-IV wieku i była modlona w procesjach pokutnych, w czasie zarazy, wojny, klęsk. Później dopiero zaczęły powstawać litanie ukierunkowane na konkretne tajemnice i osoby: do Imienia Jezus, do Serca Jezusowego, do Matki Bożej itd. Z czasem Kościół zatwierdzał tylko te, które nie zawierały błędów doktrynalnych, a w dzisiejszym prawie liturgicznym tylko kilka ma status publicznych modlitw Kościoła.
Istnieje kilka litanii zatwierdzonych przez Kościół do publicznego odmawiania. Zgodnie z dokumentem „Enchiridion Indulgentiarum” (wyd. IV) pod numerem 29 wyszczególniono sześć litanii oficjalnie zatwierdzonych do publicznego lub prywatnego odmawiania, którym przysługuje częściowy odpust.
Litania do Wszystkich Świętych (III-IV w.)
Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny (Francja – XII w., Loreto – XVI w.)
Litania do Najświętszego Imienia Jezus (1886, Leon XIII)
Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa (1889, Leon XIII)
Litania do św. Józefa (XVI-XX w. 1889 Leon XIII)
Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana (Jan XXIII,1963r.)
Oprócz litanii wymienionych w Enchiridion Indulgentiarum (te „uniwersalne”, o których się najczęściej mówi), istnieje duża ilość litanii i form litanii, które lokalnie zostały dopuszczone do publicznego użytku przez ordynariuszy (biskupów diecezjalnych). Decyzja należy zwykle do biskupa diecezjalnego. To on prowadzi dochodzenie (teologiczne, pastoralne, historyczne) i może dopuścić konkretną litanię do publicznego odmawiania w swojej diecezji. Ale Uwaga: „Zatwierdzone” nie znaczy „dogmat” - to pozwolenie duszpasterskie; takie litanie mogą mieć status „dopuszczone do publicznego kultu” lub „wspierane” przez diecezję.
Poza litaniami zatwierdzonymi przez Kościół do publicznego odmawiania oraz litanii dopuszczonych do publicznego użytku istnieje wiele innych litanii do prywatnego odmawiania. Litanie takie są tworzone najczęściej przez osoby konsekrowane czy również przez osoby wierzące ale świeckie. Każdy kto jest osobą wierzącą a nie jest przeciwko Ewangelii i Kościołowi oraz nie głosi poglądów świętokradczych, bluźnierczych lub lekceważących w kontekście religijnym a ma odpowiednie predyspozycje oraz wiedzę może sam układać różne modlitwy w tym również litanie. Zachodzi przy tym pytanie, czy można modlić się napisaną przez siebie litanią? Odpowiedź jest jak najbardziej na tak, ponieważ liczy się przede wszystkim szczera intencja i nastawienie serca do Boga, a nie sztywna forma. Chociaż litanie liturgiczne są ustalone, tworzenie własnych modlitw, w tym litanii, jest dozwolone i świadczy o głębi osobistej wiary oraz potrzeby wyrażenia swoich próśb i dziękczynienia.
Czy takie „własne” litanie są dobre dla naszej wiary? Teksty takie tworzą osobistą relację z Bogiem. Własne słowa pozwalają na głębsze osobiste zwrócenie się do Boga, wyrażając konkretne potrzeby i uczucia. Wyrażenie intencji: Litania pisana samodzielnie może być lepiej dostosowana do aktualnej sytuacji życiowej i intencji modlącego się. Rozwój duchowy: Tworzenie własnych modlitw rozwija duchowość i pozwala na bardziej kreatywne i szczere wyrażanie wiary.
Kościół katolicki ceni sobie autentyczność modlitwy i to, co wypływa z prawdziwej potrzeby serca, a nie to, czy jest to litania z księgi, czy własnoręcznie napisana.
Litania do Jezusa, który czyni cuda jest mojego skromnego autorstwa i jest przeznaczona do prywatnego odmawiania. Modlitwa jest bezpośrednio skierowana do Jezusa jako relacja osobowa, który żył i nadal żyje, manifestując Swoją Boskość poprzez cuda w Swoim Ciele – Kościele, dotykając ludzi łaską i uzdrowieniem. Najbardziej namacalnym świadectwem cudów Jezusa może być Jasna Góra gdzie zgromadzone są tablice wotywne, kule, ortezy, zdjęcia i dokumenty medyczne jako świadectwa żywego i stale działającego Boga za pośrednictwem swojej Matki Maryi, która sama z siebie nic nie robi tylko zawsze prowadzi do Swojego Syna wskazując ze Swojego cudownego obrazu na Niego ręką. W litanii zastosowałem wezwania: „zmiłuj się nad nami” i „wybaw nas Panie” - jest to nasza pokora, uznanie, że Bóg działa, dziękczynna prośba o miłosierdzie, przebaczenie, uzdrowienie i łaskę, aby owoce tych cudów, które Jezus czynił na ziemi, spłynęły i na nas. Żebyśmy i my doznali Jego miłosierdzia, Jego uzdrowienia (duchowego), Jego ratunku. Litania ma związek z tekstem o cudach Pana Jezusa popełnionym przeze mnie na moim Blogu o Edukacji katolickiej, pod adresem: https://edukacjakatolicka.blogspot.com/2025/09/cuda-jezusa-znaki-boga-wezwanie-do.html
† W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen
Ze wszystkimi naszymi sprawami zwracamy się do naszego Zbawcy Jezusa Chrystusa.
Intencja indywidualna - w jakiej sprawie modlimy się do Jezusa Chrystusa.
Skupiamy się na intencji: Pomyślmy, o co chcemy prosić lub za co dziękować naszemu Zbawcy.
Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj
się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się
nad nami.
Jezu, który począłeś się dziewiczo, mocą Ducha Świętego, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który przemieniłeś wodę w wino, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś opętanego w Kafarnaum, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś teściową Szymona Piotra, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który sprawiłeś pierwszy cudowny połów ryb, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś trędowatego, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś na odległość sługę setnika, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który wskrzesiłeś młodzieńca z Nain, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uleczyłeś paralityka z Kafarnaum, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś człowieka z wyschniętą ręką, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który wskrzesiłeś córkę Jaira, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś kobietę cierpiącą na krwotok, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś dwóch niewidomych, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś niemego opętanego, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uciszyłeś burzę na morzu, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uwolniłeś opętanego z Gerazy, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś głuchoniemego, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś niewidomego i niemego opętanego, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś córkę Syrofenicjanki, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który cudownie rozmnożyłeś chleb dla pięciu tysięcy, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który cudownie rozmnożyłeś chleb dla czterech tysięcy, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś ślepego e Betsaidzie, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś trędowatego, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś milczącego demona, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś epileptyka, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który zapłaciłeś podatek świątynny, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś dziesięciu trędowatych, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś dwóch niewidomych, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś kobietę pochyloną, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś chorego na wodogłowie, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który chodziłeś po jeziorze, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś niewidomego od urodzenia, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który wskrzesiłeś Łazarza, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który nauczałeś o przekleństwie figowca , zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś paralityka w sadzawce Owczej, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś wielu chorych w Genezaret, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który uzdrowiłeś ucho sługi Malchosa, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który Zmartwychwstałeś, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który nakarmiłeś uczniów rybami po Zmartwychwstaniu, zmiłuj się nad nami.
Jezu, który Wniebowstąpiłeś, zmiłuj się nad nami.
Przez
Twoje zwycięstwo nad mocami ciemności, wybaw
nas Panie.
Przez Twoją władzę nad chorobą i śmiercią, wybaw
nas Panie.
Przez Twoje zstąpienie do cierpiących i zagubionych, wybaw nas Panie.
Przez Twoje miłosierdzie wobec grzeszników, wybaw
nas Panie.
Przez Twoje odsłonięcie oblicza Ojca w znakach i cudach, wybaw nas Panie.
Przez Twoje przebaczenie udzielane w mocy Ducha Świętego, wybaw nas Panie.
Przez Twoją moc przywracania sensu i godności człowiekowi, wybaw nas Panie.
Przez Twoją łaskę przynoszoną najuboższym i najmniejszym, wybaw nas Panie.
Przez Twoją życiodajną obecność w Kościele, wybaw
nas Panie.
Przez Twoje Zmartwychwstanie i pokonanie śmierci, wybaw nas Panie.
Baranku
Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść
nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Jezu, usłysz nas! Jezu, wysłuchaj nas! Jezu, zmiłuj się nad nami!
Módlmy się.
Panie Jezu uwielbiamy Cię, że poprzez Swoje cuda na ziemi objawiłeś nam Swoją Boskość, za Twoje miłosierdzie i współczucie okazane ludziom chorym, za to, że Twoje cuda prowadziły rzesze ludzi do wiary, za to, że w cudach zapowiedziałeś pełnię Królestwa Bożego oraz za to, że Twoje cuda trwają cały czas w Kościele przez Sakramenty Święte.
Panie Jezu dziękujemy Ci, za to, że widząc ludzkie rany nie przechodziłeś obojętnie, ale doprowadzałeś ludzi do nawrócenia, zaufania i uznania Boga, że przez znaki otwierasz ludzi na zbawienie, że przyniosłeś nam nadzieję nie tylko na teraz ale na życie wieczne w niebie. Dziękujemy Ci za to, że odchodząc z tego świata cieleśnie nie zostawiłeś nas samych i że Twoja moc nadal jest obecna w naszym życiu.
Prosimy Cię Panie Jezu Chryste, który widzisz, nasze słabości, spraw łaskawie, aby przykłady Twoich znaków uczynionych na ziemi umocniły naszą miłość ku Tobie. Panie Jezu, Ty wielokrotnie upominałeś nas, że cuda nie są celem samym w sobie: „Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta”. Prosimy o przemianę serca, abyśmy nie szukali tylko cudów zewnętrznych, lecz pozwolili, Byś uzdrowił w nas to, co chore duchowo i oddziela nas od Boga. Wierzymy, że znaki, które czyniłeś na ziemi są przedsmakiem przyszłej rzeczywistości, w której „Bóg otrze wszelką łzę” i „śmierci już nie będzie”. Poprzez Twoje życie na ziemi modlimy się o wiarę, która potrafi dostrzec Boże działanie w codzienności i będziemy z ufnością przyjmować Twoją wolę. Prosimy Cię o litość i miłosierdzie dla nas grzesznych, które doprowadzą nas do życia wiecznego w niebie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Antyfona
Niech cała ziemia chwali Pana, który wielkie rzeczy nam uczynił;
niech rozbrzmiewa Jego imię w sercach tych, którzy doświadczyli
Jego cudów.
Panie Jezu Chryste, Ty, który objawiłeś światu moc Ojca w cudach i znakach, wzbudź w nas serca wdzięczne i pokorne. Jak psalmista wyznajemy, że „Ty jesteś Bogiem, który czyni cuda”. Twoje miłosierdzie leczy nasze rany, a Twoje słowo ucisza burze naszego życia. Niech pamięć o Twoich dziełach rozpala w nas wiarę, abyśmy w każdym doświadczeniu dostrzegali blask Twojej obecności. W Twoim świetle widzimy światło, a Twoje drogi prowadzą nas ku życiu, które nie zna końca.
Ty jesteś Bogiem, który czyni cuda,
objawiłeś ludom swą potęgę.
Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś,
Twoja droga wiodła przez wody,
Twoja ścieżka przez wody rozległe
I nie znać było twych śladów. (Ps 77,15–16.20)
Panie, Ty i dziś działasz swoją wielką mocą wśród nas,
chociaż Twoje drogi często pozostają dla nas ukryte.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy,
On leczy wszystkie twe niemoce,
On życie twoje wybawia od zguby.
On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem. (Ps 103,2–4)
Panie, obdarz nas codziennie Swoją łaską i mocą wiary,
która zaprowadzi nas do życia wiecznego w Niebie.
Pan jest Bogiem, niech nas oświeci,
Albowiem w Tobie jest źródło życia,
i w Jego światłości oglądamy światłość.
Zachowaj łaskę Twą dla tych, co Ciebie znają,
i
sprawiedliwość Twą dla prawych sercem! (Ps 118,27; Ps 36,10-11)
Niech Twoje cuda, Panie, rozpalą w nas
wiarę,
byśmy zawsze chodzili w Twojej prawdzie
i miłości.
Panie Jezu Chryste, cudowny w swych dziełach i niezgłębiony w miłosierdziu, dziękujemy Ci za wszystkie znaki Twojej dobroci, które umacniają naszą wiarę i uczą zaufania w chwilach próby. Spraw, abyśmy życiem naszym głosili Twoją chwałę, a przez wierność Ewangelii stawali się narzędziami Twoich cudów wobec świata. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
† W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen
Szczęść Boże
Kod QR do tego wpisu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
edukacja.katolicka@gmail.com