Sodoma i Gomora to dwa miasta biblijne utożsamiane z synonimami grzechu i kary Bożej, ucieleśnionym złem i pierwowzorem ludzkiej niegodziwości. Według przekazu biblijnego zniszczenie przez Boga Sodomy i Gomory miało miejsce ok. 1900 r. p.n.e.
Było wiele prób naukowego i jeszcze więcej pseudonaukowego wyjaśniania dlaczego i w jaki sposób te dwa miasta uległy całkowitej zagładzie. Jedne próby były mniej inne bardziej wiarygodne jeszcze inne zupełnie ocierały się o science fiction, np. jedna z wersji mówi, że Sodoma i Gomora zostały zniszczone w wyniku ataku jądrowego przeprowadzonego przez istoty pozaziemskie, a jedynym ograniczeniem była i nadal jest ludzka wyobraźnia.
Przedstawię tutaj jedną z najbardziej rozpowszechnionych wersji. W XIX wieku archeolog brytyjski Henry Layard (1817-1894) znalazł w ruinach biblioteki pałacu królewskiego w Niniwie (Mezopotamia, stolica Asyrii VIII w. p.n.e.) glinianą tabliczkę, która była kopią (wykonaną przez asyryjskiego pisarza ok. 700 r. p.n.e.) zapisu sumeryjskiego, przedstawiającą planisferę (mapa w rzucie płaskim) nieba z 29 czerwca 3123 r. p.n.e. oraz znaki pisma klinowego. Graficznie, na jednej połowie owej tabliczki przedstawiony jest ówczesny układ planet, a na drugiej trajektorię poruszającego się po niebie obiektu przecinającego gwiazdozbiór Ryb.
(źródło zdjęcie tabliczki z pismem klinowym: Biblioteka Kongresu USA, kolekcja Kirkora Manassiana, oryginał stanowi część ekspozycji British Museum)
Alan Bond i Mark Hempsell z Bristol University twierdzą, że złamali kod pisma klinowego z którego odczytali informację o asteroidzie lub komecie (o średnicy ok. 1,5 km), która w tym czasie pod bardzo małym kątem (6º) wtargnęła w ziemską atmosferę uderzając w szczyt góry Gaskogel w okolicach miejscowości Köfels w Alpach na terenie dzisiejszej Austrii. Obiekt ten lecąc nisko nad powierzchnią ziemi i uderzając w szczyt góry zmienił się w kulę ognia (o temperaturze ok. 400-1700 ºC), kosmicznego gruzu, gazów pyłu i siarczanego dymu a w wyniku tarcia i olbrzymiej fali uderzeniowej siejąc tym samym olbrzymie spustoszenie i śmierć wszelkich żywych istot na swojej drodze szczególnie w miastach Bliskiego Wschodu. Z cząsteczek rozpalonego pyłu utworzył się gigantyczny grzyb, który opadając na ziemię zasłonił na długi czas dopływ słońca i czystego powietrza dla całych terenów północnowschodniego Egiptu, półwyspu Synaj i Palestyny powodując wymarcie większości życia w tej części świata. Naukowcy twierdzą, że to właśnie ślady tego kataklizmu opisane są w Starym Testamencie (Rdz 19, 1-38, Księga Rodzaju, Zniszczenie Sodomy i Gomory). Wyniki badań obydwu naukowców zostały opublikowane w książce „A Sumerian Observation of the Köfel’s Impact Event: A Monograph”, wydanej w 2008 roku. Praca ta spotkała się z krytyką wielu innych naukowców i geologów, podważając m.in. poprawność tłumaczenia starożytnego sumeryjskiego pisma klinowego, czy niezgodność z chronologią biblijną. Według wielu naukowych autorytetów wyniki tych badań i łączenie ich ze zniszczeniem przez Boga Sodomy i Gomory, to naginanie szczątkowych i mało wiarygodnych faktów historycznych do swoich teorii, i należy traktować je raczej na zasadzie baśni i chęci zaistnienia, niż rzeczywistych dociekań naukowych.
Opisane powyżej i inne naukowe spekulacje na temat zagłady Sodomy i Gomory są dość interesujące ale raczej dla ludzi niewierzących i szukających sensacji. Chrześcijanina powinno interesować to, co jest napisane w Biblii, to co przekazuje nam autor natchniony Duchem Świętym opowiadając o dziejach Sodomy i Gomory w Księdze Rodzaju.
Według Biblii Abraham, wielki protoplasta Izraelitów i innych plemion semickich, był bardzo poruszony, kiedy dowiedział się, że Bóg zamierza zniszczyć Sodomę i Gomorę, gdzie mieszkał jego bratanek Lot. Abraham negocjował z Bogiem, prosząc Go, aby oszczędził miasta, jeśli znajdzie się w nich dziesięciu prawych ludzi. Bóg zgodził się, lecz liczba sprawiedliwych nie osiągnęła wartości dwucyfrowej. Lot został ostrzeżony i uciekł z zagrożonych terenów wraz z żoną i dwiema niezamężnymi córkami.
Księga Rodzaju tak opisuje rozmowę Abrahama z Bogiem dotyczącą zniszczenia Sodomy i Gomory.
Rdz 18, 16-33, Stary Testament, Księga Rodzaju, Bóg w gościnie u Abrahama
Rdz 18,16 Potem ludzie ci odeszli i skierowali się ku Sodomie. Abraham zaś szedł z nimi, aby ich odprowadzić,
Rdz 18,17 a Pan mówił sobie: ”Czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić?
Rdz 18,18 Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi.
Rdz 18,19 Bo upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi”.
Rdz 18,20 Po czym Pan rzekł: ”Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich [mieszkańców] są bardzo ciężkie.
Rdz 18,21 Chcę wiec iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się”.
Rdz 18,22 Wtedy to ludzie ci odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem.
Rdz 18,23 Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: ”Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi?
Rdz 18,24 Może w tym mięście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają?
Rdz 18,25 O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzia nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?”
Rdz 18,26 Pan odpowiedział: ”Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich”.
Rdz 18,27 Rzekł znowu Abraham: ”Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem.
Rdz 18,28 Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?” Pan rzekł: ”Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu”.
Rdz 18,29 Abraham znów odezwał się tymi słowami: ”A może znalazłoby się tam czterdziestu?” Pan rzekł: ”Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu”.
Rdz 18,30 Wtedy Abraham powiedział: ”Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?” A na to Pan: ”Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu”.
Rdz 18,31 Rzekł Abraham: ”Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło sie tam dwudziestu?” Pan odpowiedział: ”Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu”.
Rdz 18,32 Na to Abraham: ”O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?” Odpowiedział Pan: ”Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu”.
Rdz 18,33 Wtedy Pan, skończywszy rozmowę z Abrahamem, odszedł, a Abraham wrócił do siebie.
W następnym Rozdziale Księgi Rodzaju opisane są wydarzenia poprzedzające zniszczenie tych miast, ucieczkę Lota wraz z rodziną, tragedię jego żony zamienioną w słup soli, sam kataklizm zesłany przez Boga na całą okolicę oraz dalsze dzieje Lota.
Rdz 19, 1-38, Stary Testament, Księga Rodzaju, Zniszczenie Sodomy i Gomory
Rdz 19,01 Owi dwaj aniołowie przybyli do Sodomy wieczorem, kiedy to Lot siedział w bramie Sodomy. Gdy Lot ich ujrzał, wyszedł naprzeciw nich i oddawszy im pokłon do ziemi
Rdz 19,02 rzekł: ”Raczcie, panowie moi, zajść do domu sługi waszego na nocleg; obmyjcie sobie nogi. a rano pójdziecie w dalsza drogę”. Ale oni mu rzekli: ”Nie! Spędzimy noc na dworze”.
Rdz 19,03 Gdy on usilnie ich prosił, zgodzili się i weszli do jego domu. On zaś przygotował wieczerze, poleciwszy upiec chleba przaśnego. I posilili się.
Rdz 19,04 Zanim jeszcze udali się na spoczynek, mieszkający w Sodomie mężczyźni, młodzi i starzy, ze wszystkich stron miasta, otoczyli dom,
Rdz 19,05 wywołali Lota i rzekli do niego: ”Gdzie tu są ci ludzie, którzy przyszli do ciebie tego wieczoru? Wyprowadź ich do nas, abyśmy mogli z nimi poswawolić!”
Rdz 19,06 Lot, który wyszedł do nich do wejścia, zaryglowawszy za sobą drzwi,
Rdz 19,07 rzekł im: ”Bracia moi, proszę was, nie dopuszczajcie się tego występku!
Rdz 19,08 Mam dwie córki, które jeszcze nie żyły z mężczyzną, pozwólcie, że je wyprowadzę do was; postąpicie z nimi, jak się wam podoba, bylebyście tym ludziom niczego nie czynili, bo przecież są oni pod moim dachem!”
Rdz 19,09 Ale oni krzyknęli: ”Odejdź precz!” I mówili: ”Sam jest tu przybyszem i śmie nami rządzić! Jeszcze gorzej z tobą możemy postąpić niż z nimi!” I rzucili się gwałtownie na tego męża, na Lota, inni zaś przybliżyli się, aby wyważyć drzwi.
Rdz 19,10 Wtedy ci dwaj mężowie, wsunąwszy ręce, przyciągnęli Lota ku sobie do wnętrza domu i zaryglowali drzwi.
Rdz 19,11 Tych zaś mężczyzn u drzwi domu, młodych i starych porazili ślepotą. Toteż na próżno usiłowali oni odnaleźć wejście.
Rdz 19,12 A potem ci dwaj mężowie rzekli do Lota: ”Kogokolwiek jeszcze masz w tym mieście, zięcia, synów i córki oraz wszystkich bliskich, wyprowadź stąd.
Rdz 19,13 Mamy bowiem zamiar zniszczyć to miasto, ponieważ oskarżenie przeciw niemu do Pana tak się wzmogło, że Pan posłał nas, aby je zniszczyć”.
Rdz 19,14 Wyszedł wiec Lot, aby powiedzieć tym, którzy jako [przyszli] zięciowie mieli wziąć jego córki za żony: ”Chodźcie, wyjdźcie z tego miasta, bo Pan ma je zniszczyć!” Oni jednak myśleli, że on żartuje.
Rdz 19,15 Gdy juz zaczynało świtać, aniołowie przynaglali Lota, mówiąc: ”Prędzej, weź żonę i córki, które są przy tobie, abyś nie zginął z winy tego miasta”.
Rdz 19,16 Kiedy zaś on zwlekał, mężowie ci chwycili go, jego żonę i dwie córki za ręce - Pan bowiem litował się nad nim - i wyciągnęli ich, i wyprowadzili poza miasto.
Rdz 19,17 A gdy ich juz wyprowadzili z miasta, rzekł jeden z nich: ”Uchodź, abyś ocalił swe życie. Nie oglądaj się za siebie i nie zatrzymuj się nigdzie w tej okolicy, ale szukaj schronienia w górach, bo inaczej zginiesz!”
Rdz 19,18 Ale Lot rzekł do nich: ”Nie, panie mój!
Rdz 19,19 Jeśli darzysz twego sługę życzliwością, uczyń większa łaskę niż ta, którą mi wyświadczyłeś, ratując mi życie: bo ja nie mogę szukać schronienia w górach, aby tam nie dosięgło mnie nieszczęście i abym nie zginał.
Rdz 19,20 Oto jest tu w pobliżu miasto, do którego mógłbym uciec. A choć jest ono małe, w nim znajdę schronienie. Czyż nie jest ono małe? Ja zaś będę mógł ocalić życie”.
Rdz 19,21 Odpowiedział mu: ”Przychylam się i do tej twojej prośby; nie zniszczę wiec miasta, o którym mówisz.
Rdz 19,22 Szybko zatem schroń się w nim, bo nie mogę dokonać zniszczenia, dopóki tam nie wejdziesz”. Dlatego dano temu miastu nazwę Soar.
Rdz 19,23 Słonce wzeszło już nad ziemią, gdy Lot przybył do Soaru.
Rdz 19,24 A wtedy Pan spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana ”z nieba”.
Rdz 19,25 I tak zniszczył te miasta oraz całą okolicę wraz ze wszystkimi mieszkańcami miast, a także roślinność.
Rdz 19,26 Żona Lota, która szła za nim, obejrzała się i stała się słupem soli.
Rdz 19,27 Abraham, wstawszy rano, udał się na to miejsce, na którym przedtem stał przed Panem.
Rdz 19,28 I gdy spojrzał w stronę Sodomy i Gomory i na cały obszar dokoła, zobaczył unoszący się nad ziemią gęsty dym, jak gdyby z pieca, w którym topią metal.
Rdz 19,29 Tak więc Bóg, niszcząc okoliczne miasta, przez wzgląd na Abrahama ocalił Lota od zagłady, jakiej uległy te miasta, w których Lot przedtem mieszkał.
Rdz 19,30 Lot wyszedł z Soaru i zamieszkał wraz z dwiema swymi córkami w górach, gdyż bał się pozostawać w tym mięście. A gdy mieszkał z dwiema swymi córkami w pieczarze,
Rdz 19,31 rzekła starsza do młodszej: ”Ojciec nasz wprawdzie już stary, ale nie ma w tej okolicy mężczyzny, który by przyszedł do nas na sposób wszystkim właściwy.
Rdz 19,32 Chodź więc, upoimy ojca naszego winem i położymy się z nim, a tak będziemy miały potomstwo z ojca naszego”.
Rdz 19,33 Upoiły więc swego ojca winem tej samej nocy; wtedy starsza poszła i położyła się przy ojcu swoim, on zaś nawet nie wiedział ani kiedy się kładła, ani kiedy wstała.
Rdz 19,34 Nazajutrz rzekła starsza do młodszej: ”Oto ostatniej nocy ja spałam z ojcem; upójmy go winem także tej nocy i idź ty, i spij z nim, abyśmy obie miały potomstwo z ojca naszego”.
Rdz 19,35 Upoiły więc i tej nocy ojca swego winem i poszła młodsza i położyła się przy nim; a on nawet nie wiedział, kiedy się kładła i kiedy wstała.
Rdz 19,36 I tak obie córki Lota stały się brzemienne za sprawą swego ojca.
Rdz 19,37 Starsza, urodziwszy potem syna, dała mu imię Moab. Ten był praojcem dzisiejszych Moabitów.
Rdz 19,38 Młodsza również urodziła syna i nazwała go Ben-Ammi. Ten zaś stał się praojcem dzisiejszych Ammonitów.
Jest to religijne wytłumaczenie faktu zagłady miast leżących w południowej części doliny Jordanu, co nastąpiło wskutek wstrząsu tektonicznego. Archeologia potwierdza fakt uprzedniego zamieszkania okolic Morza Martwego. Opis widzi w tej zagładzie karę Bożą za zepsucie obyczajów.
Ucieczka Lota z Sodomy (Ilustracja z Kroniki Norymberskiej, Inkunabuł z roku1493, autorstwa Hartmanna Schedla, drzeworytnicze ilustracje z pracowni Michała Wolgemuta, wydany przez Oficynę Antona Kobergera).
Tak w Starym jak i Nowym Testamencie mamy w wielu miejscach odniesienia do zniszczenia Sodomy i Gomory. Najobszerniej występuje w Księdze Rodzaju. Podejmowana jest też przez inne księgi Starego Testamentu, zwłaszcza księgi prorockie. Problematykę tę kontynuuje Nowy Testament, najgłębiej Ewangelia św. Mateusza oraz Ewangelia św. Łukasza.
W Starym Testamencie i jeszcze wyraźniej w późniejszej tradycji żydowskiej, Sodoma była uważana za ucieleśnienie niegodziwości i grzechu. Wyrażenie „cudze ciało” może oznaczać ciała aniołów, jednak tradycja żydowska nie nazwałaby aniołów „ciałem”, Sodomici zaś nie zdawali sobie sprawy, że goście Lota byli aniołami.
Ezechiel powołany przez Boga na urząd Proroka, jako strażnika sumień skazańców odbywających karę wygnania z Ziemi Świętej, „nad rzeką Kebar” (Ez 1, 1) w czasie Niewoli Babilońskiej ok. 592 r. p.n.e. i sprawował go do ok. 570 r. p.n.e. (urodzony w Jerozolimie ok. 622 r. p.n.e., zmarł najprawdopodobniej w Mezopotamii w mieście Babilon, dokładna data śmierci nie jest znana) w swojej Księdze podał jako przyczynę upadku Sodomian pychę.
Ezechiel jest bardzo ciekawą postacią, którą dość szeroko opisał ks. Piotr Klimek w „Idziemy” nr 36 (417) z 8 września 2013 r., artykuł dostępny jest w Internecie pod adresem: http://www.idziemy.pl/wiara/ezechiel-i-wiara-odkryta/1/
Ez 16, 49-50 - Stary Testament, Księga Ezechiela, Symboliczna historia Izraela
Ez 16,49 Oto taka była wina siostry twojej, Sodomy: odznaczała się ona i jej córki wyniosłością, obfitością dóbr i spokojną pomyślnością, ale nie wspierały biednego i nieszczęśliwego,
Ez 16,50 co więcej, uniosły się pychą i dopuszczały się tego, co wobec Mnie jest obrzydliwością. Dlatego je odrzuciłem, jak to widziałaś.
Pycha była związana z panującym tam dobrobytem. Zrodziła ona przeświadczenie o bezkarności. Mieszkańcy Sodomy nie liczyli się z prawami boskimi i ludzkimi. Wyznawali kult siły. Kiedy chcieli dokonać zbiorowego gwałtu na przybyszach nie chodziło im tylko o zaspokojenie perwersyjnych żądz, ale o zamanifestowanie swej władzy nad nimi. Chodziło o to, aby bezbronnych przybyszy w skrajny sposób upokorzyć.
2 P 2, 6-9, Nowy Testament, 2 List św. Piotra
2 P 2,06 także miasta Sodomę i Gomorę obróciwszy w popiół skazał na zagładę dając przykład [kary] tym, którzy będą żyli bezbożnie,
2 P 2,07 ale wyrwał sprawiedliwego Lota, który uginał się pod ciężarem rozpustnego postępowania ludzi nie liczących się z Bożym prawem -
2 P 2,08 sprawiedliwy bowiem mieszkając wśród nich z dnia na dzień dusze swą sprawiedliwą miał umęczoną przeciwnymi Prawu czynami, które widział i o których słyszał -
2 P 2,09 to wie Pan, jak pobożnych wyrwać z doświadczenia, niesprawiedliwych zaś jak zachować na ukaranie w dzień sądu,
Los Sodomy i Gomory był tradycyjnym przykładem kary Bożej; o ich obróceniu w popiół przekazywała tradycja żydowska. Lot przedstawiony jest – mimo etiologicznego opowiadania o postępku córek – jako typ sprawiedliwego. Jako taki odczuwał dotkliwie występność obu przeklętych miast, chodzi szczególnie o uprawianie nierządu. Prawo Boże odnosi się nie do przepisów Tory, znacznie późniejszej, ale do ogólnych zasad życia etycznego, zawsze człowieka obowiązujących.
W drugim liście św. Pawła do Tymoteusza czytamy o słabościach nękających ludzi.
2 Tm 3, 1-5 - Nowy Testament, Zapowiedź wielkiego odstępstwa
2 Tm 3,01 A wiedz o tym, że w dniach ostatnich nastaną chwile trudne.
2 Tm 3,02 Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi,
2 Tm 3,03 bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa, niepohamowani, bez uczuć ludzkich, nieprzychylni,
2 Tm 3,04 zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga.
2 Tm 3,05 Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń.
Niejeden już raz zapowiadał św. Paweł nieszczęścia, jakie spadną na ludzkość w czasach ostatecznych, wiele razy również mówił o przypadających na owe dni licznych odstępstwach od prawdziwej wiary. Zapowiadał to zresztą nie mniej wyraźnie sam Chrystus (Mt 24, 1-51): Wielu zachwieje się w wierze; będą wzajemnie się wydawać i jedni drugich nienawidzić. Powstaną liczni fałszywi prorocy i wielu w błąd wprowadzą; a ponieważ wzmoże się nieprawość, ostygnie miłość wielu. Korzeniem wszystkich występków, które ludzkość będzie powszechnie popełniać, składających się w sumie na niesłychanie ponury obraz świata, okażą się chciwość i samolubstwo, wskutek czego rozkosz, chęć użycia będą przekładane ponad Boga samego. Ludzie ci co prawda okażą jeszcze niekiedy pozory pobożności, będzie to już jednak tylko iluzja. Nie na wiele też zdadzą się wszelkie pouczenia i perswazja. Św. Paweł nakazuje Tymoteuszowi po prostu unikać tego rodzaju ludzi. Rozpocznie się już bowiem czas definitywnego oddzielenia wyznawców Chrystusa od zwolenników szatana.
Jakie jest na to lekarstwo? Trzeba po prostu kochać Boga i stosować się do Jego praw.
1 Kor 6, 9-10 - Nowy Testament, 1 List do Koryntian, Szukanie sprawiedliwości przed trybunałami pogańskimi
1 Kor 6,09 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą,
1 Kor 6,10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.
Paweł Apostoł pisał ten list w Efezie, przypuszcza się, że było to ok. r. 56-57 n.e. do Koryntian, odnosząc się do doniesień o nieporządkach i nadużyciach jakie zdarzały się w ich wspólnocie. Celem listu było wprowadzenie porządku oraz udzielenie odpowiedzi na pytania wiernych. Zawiera pouczenia o małżeństwie i dziewictwie, o Eucharystii, o Kościele jako Ciele Chrystusa, o Zmartwychwstaniu Chrystusa oraz o miłości. W przytoczonym fragmencie Paweł ostrzega, wyliczając bardzo szczegółowo kto nie ma szans na osiągnięcie królestwa Bożego.
Pan Jezus mówił o stosowaniu się do przykazań Bożych:
J 14, 21-31 - Nowy Testament, Ewangelia wg św. Jana, Miłość objawiona, Posłannictwo Ducha, Pokój
J 14,21 Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie”.
J 14,22 Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: ”Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?”
J 14,23 W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: ”Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.
J 14,24 Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moją, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
J 14,25 To wam powiedziałem przebywając wśród was”.
Bez względu na bezbożne prawo, jakie już jest ustanowione lub dopiero będzie, każdy uczeń Jezusa Chrystusa ma w pierwszej kolejności słuchać Boga. To jest receptą na przetrwanie trudnych czasów. Uczeń Jezusa Chrystusa patrzy dalej, niż na doczesność. Życie wieczne z Bogiem wynagrodzi ucisk, jaki wierzący mają i będą mieli na tym świecie, z powodu wiary w Jezusa Chrystusa i przestrzegania Jego słów. Uczeń Jezusa Chrystusa w żaden sposób nie popiera m.in. zachowań homoseksualnych czy demoralizacji dzieci. Wręcz przeciwnie, wskazuje ludziom na ich grzech i zachęca do słuchania Słowa Bożego. Wskazuje na drogę ratunku dla każdego, kto tkwi w grzechu.
W Ewangelii św. Łukasza czytamy:
Łk 17, 22-37 - Nowy Testament, Ewangelia wg św. Łukasza, Trzeci okres podróży do Jerozolimy, Dzień Syna Człowieczego
Łk 17,22 Do uczniów zaś rzekł: ”Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie.
Łk 17,23 Powiedzą wam: ”Oto tam” lub: ”Oto tu”. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi!
Łk 17,24 Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego.
Łk 17,25 Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie.
Łk 17,26 Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego:
Łk 17,27 jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich.
Łk 17,28 Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali,
Łk 17,29 lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich;
Łk 17,30 tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi.
Łk 17,31 W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie.
Łk 17,32 Przypomnijcie sobie żonę Lota.
Łk 17,33 Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je.
Łk 17,34 Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony.
Łk 17,35 Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona”.
Łk 17,36 Pytali Go: ”Gdzie, Panie?”
Łk 17,37 On im odpowiedział: ”Gdzie jest padlina, tam zgromadzą się i sępy”.
Pojawienie się Syna Człowieczego z pewnością wszystkim sprawiłoby ulgę. Dlatego też będą się mnożyły pogłoski o Jego rzekomym zbliżaniu się. Będą to jednak fałszywe wieści. Nikt nie zna czasu przyjścia Syna Człowieczego. Jego pojawienie się będzie podobne do błyskawicy na niebie. Ludzie będą się oddawać swoim najzwyklejszym zajęciom – będą jeść, pić, żenić się, wychodzić za mąż, kupować, sprzedawać, sadzić, budować – i wtedy właśnie przyjdzie Syn Człowieczy tak nieoczekiwanie, jak niespodziewanie deszcz ognia i siarki spadł kiedyś na mieszkańców Sodomy
Mt 10, 15, Nowy Testament, Ewangelia wg św. Mateusza, Mowa misyjna
Mt 10,15 Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu.
Mt 11, 21-24 - Nowy Testament, Ewangelia wg św. Mateusza, Biada nie pokutującym miastom
Mt 11,21 ”Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, juz dawno w worze i w popiele by się nawróciły.
Mt 11,22 Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam.
Mt 11,23 A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aż do dnia dzisiejszego.
Mt 11,24 Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie”.
Nawet tak przysłowiowo oporne, pogańskie miasta, jak Tyr i Sydon, dawno by już się nawróciły, gdyby się w nich dokonywały podobne cuda. A już na szczególne potępienie zasługuje Kafarnaum. Był to przecież ośrodek galilejskiej działalności Jezusa, miasto tak niezwykle uprzywilejowane. Nawet mieszkańcy Sodomy, wobec takiego wyróżnienia, z pewnością zachowaliby się inaczej. Nic tedy dziwnego, że w dzień sądu spotka Kafarnaum los gorszy niż nieszczęścia, które spadły kiedyś na Sodomę
Apostoł Paweł w Liście do Rzymian eksponuje niegodziwości ludzkiej natury, dając przykłady zepsucia i upadku człowieka. Wskazuje jak obrzydliwy i rozległy jest grzech, formułuje oskarżenia przeciwko upadłej ludzkości, przedstawia dowody ich winy, podkreśla niegodne praktyki zarówno kryminalne, religijne jak i seksualne. Ostrzega również co czeka takich ludzi.
Rz 1, 24-32 - Nowy Testament, List do Rzymian, Usprawiedliwienia potrzebują poganie
Rz 1,24 Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał.
Rz 1,25 Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.
Rz 1,26 Dlatego to wydał ich Bóg na pastwę bezecnych namiętności: mianowicie kobiety ich przemieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze.
Rz 1,27 Podobnie też i mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, zapałali nawzajem żądza ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając bezwstyd i na samych sobie ponosząc zapłatę należną za zboczenie.
Rz 1,28 A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi.
Rz 1,29 Pełni są też wszelakiej nieprawości, przewrotności, chciwości, niegodziwości. Oddani zazdrości, zabójstwu, waśniom, podstępowi, złośliwości;
Rz 1,30 potwarcy, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, w tym, co złe - pomysłowi, rodzicom nieposłuszni,
Rz 1,31 bezrozumni, niestali, bez serca, bez litości.
Rz 1,32 Oni to, mimo że dobrze znają wyrok Boży, iż ci, którzy się takich czynów dopuszczają, winni są śmierci, nie tylko je popełniają, ale nadto chwalą tych, którzy to czynią.
W sposób szczególnie dokładny przedstawia Paweł karę, jaką Bóg zsyła na bałwochwalców. Pojawia się aż trzy razy zwrot: wydał ich Bóg. W wypowiedziach dotyczących zbawienia człowieka Bóg wydaje własnego Syna dla zbawienia rodzaju ludzkiego, tutaj zaś przedmiotem „wydawania” są ludzie, przechodzący w coraz to inne władanie: stają się oni łupem nieczystości, wynaturzenia – zwłaszcza mężczyźni – i zaślepionego umysłu. W wyniku owego poddania się nieczystym żądzom ludzie poczęli bezcześcić własne ciała, sprzeniewierzając się najelementarniejszym prawom natury.
W Liście do Kolosan Apostoł Paweł wskazuje jak powinno wyglądać życie domowe, aby było miłe Panu.
Kol 3, 18-21 - Nowy Testament, List do Kolosan, Zasady życia domowego
Kol 3,18 Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu.
Kol 3,19 Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi!
Kol 3,20 Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu.
Kol 3,21 Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.
Święty Paweł pod natchnieniem Ducha Świętego nawołuje, aby w imię nadprzyrodzonej miłości przezwyciężać czasami może i uzasadnione powody do niezadowolenia ze swoich najbliższych. Dołączona przy tym przestroga dla ojców, nie dla matek, przed rozdrażnianiem dzieci, ma jednak mocniejszą motywację negatywną – obawę przed duchowym skarleniem. Dzieci mają wzrastać w atmosferze spontanicznego dążenia do dobra, nie zaś lęku przed karą. Szatan nakłania ludzi, aby „postawić rodzinę na głowie”. Poczynając od tego, aby dzieci nie były posłuszne rodzicom, propaguje „nowoczesne formy rodziny” co jest zupełnie sprzeczne z prawami natury jak i nauczaniem zawartym w Biblii.
Jud 1, 7, Nowy Testament, List św. Judy, Ostrzeżenia
Jud 1,07 jak Sodoma i Gomora i w ich sąsiedztwie [położone] miasta - w podobny sposób jak one oddawszy się rozpuście i pożądaniu cudzego ciała - stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia.
List św. Judy był skierowany do gmin judeochrześcijańskich w którym ostrzegał przez jakimiś ludźmi oraz zachęcał do walki wiarę przekazaną świętym. Polecał, aby być pełnym wiary i miłości, modlić się i oczekiwać miłosierdzia Bożego wiodącego do życia wiecznego.
W Księdze Mądrości (powstanie Księgi określa się na II wiek p.n.e.) Starego Testamentu, również mamy wzmiankę o nieszczęściu jakie zostało nałożone na Pięć Miast bezbożnych i o Locie, który ocalał z tej zagłady.
Mdr 10, 5-9, Stary Testament, Księga Mądrości, Miłość w dziejach
Mdr 10,05 Gdy przyszło pomieszanie narodów za przewrotna zmowę, ona uznała Sprawiedliwego, zachowała go nienagannym przed Bogiem i zachowała mocnym mimo jego litości dla dziecka.
Mdr 10,06 Gdy przyszła zatrata na bezbożnych, ona wybawiła Sprawiedliwego, gdy zbiegł przed ogniem na Pięć Miast spadającym.
Mdr 10,07 Zachowało się jeszcze świadectwo ich przewrotności: dymiące pustkowie, rośliny owocujące o niezwykłej porze, i sterczący słup soli, pomnik duszy, co nie dowierzała.
Mdr 10,08 Gdy bowiem zboczyli z drogi Mądrości, nie tylko te szkodę ponieśli, ze nie poznali, co dobre, ale jeszcze zostawili żywym pamiątkę swej głupoty, by nawet nie mogło pozostać w ukryciu to, w czym pobłądzili.
Mdr 10,09 Lecz Mądrość wybawiła swych czcicieli z utrapień.
W Księdze Izajasza (Księga jako jedna całość powstawała jak się sądzi na przestrzeni ponad 200 lat, od VIII-VI lub nawet V w. p.n.e.). Izajasz według najwybitniejszych biblistów zajmuje pierwsze miejsce wśród wszystkich proroków, ze względu na swój dorobek literacki, wielkość głoszonej teologii oraz proroctw mesjańskich, m.in. nauczał o Słowie Bożym oraz o odkupieniu ludzkości przez męczeńską śmierć Mesjasza, który tym samym odpokutował za ludzkie grzechy i oczyścił zhańbiony świat. Urodził się ok. 765 r. p.n.e., pochodził ze znakomitej rodziny jerozolimskiej, wszechstronnie wykształcony, posiadał olbrzymią inteligencję, odwagę i zdecydowanie w działaniu. Został powołany na proroka przez Boga w świątyni w 739 r. p.n.e. i pełnił tę misję przez ok. 40 lat. Według tradycji żydowskiej poniósł śmierć męczeńską za bezbożnego króla Manassesa, ok 700 r. p.n.e.
W Księdze Izajasza wskazane są winy i nieszczęścia jakie mają spotkać naród grzeszny i wyrodny, który opuścił Pana. Autor porównuje to do zniszczenia Sodomy i Gomory.
Iz 1, 4-28, Stary Testament, Księga Izajasza, Księga Gróźb, Kara za Judę, Przeciw religijnej obłudzie, Elegia nad Jerozolimą
Iz 1,04 Biada ci, narodzie grzeszny, ludu obciążony nieprawością, plemię zbójeckie, dzieci wyrodne! Opuścili Pana, wzgardzili Świętym Izraela, odwrócili się wstecz.
Iz 1,05 Gdzie was jeszcze uderzyć, skoro mnożycie przestępstwa? Cała głowa chora, całe serce osłabłe;
Iz 1,06 od stopy nogi do szczytu głowy nie ma w nim części nietkniętej: rany i sińce i opuchnięte pręgi, nie opatrzone ani przewiązane, ni złagodzone oliwa.
Iz 1,07 Kraj wasz spustoszony, wasze miasta ogniem spalone, cudzoziemcy tratują wam niwy na waszych oczach: spustoszenie jak po zagładzie Sodomy.
Iz 1,08 Córa Syjonu ostała się jak chatka w winnicy, jak szałas w ogrodzie warzywnym, jak miasto oblężone.
Iz 1,09 Gdyby nam Pan Zastępów nie zostawił Reszty, stalibyśmy się jak Sodoma, podobni bylibyśmy Gomorze.
Iz 1,10 Słuchajcie słowa Pańskiego, wodzowie sodomscy, daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory!
Iz 1,11 ”Co mi po mnóstwie waszych ofiar? - mówi Pan. Syt jestem całopalenia kozłów i łoju tłustych cielców. Krew wołów i baranów, i kozłów mi obrzydła.
Iz 1,12 Gdy przychodzicie, by stanąć przede Mną, kto tego żądał od was, żebyście wydeptywali me dziedzińce?
Iz 1,13 Przestańcie składania czczych ofiar! Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu; święta nowiu, szabaty, zwoływanie świętych zebrań... Nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości.
Iz 1,14 Nienawidzę całą duszą waszych świąt nowiu i obchodów; stały Mi się ciężarem; sprzykrzyło Mi się je znosić!
Iz 1,15 Gdy wyciągniecie ręce, odwrócę od was me oczy. Choćbyście nawet mnożyli modlitwy, Ja nie wysłucham. Ręce wasze pełne są krwi.
Iz 1,16 Obmyjcie się, czyści bądźcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło!
Iz 1,17 Zaprawiajcie się w dobrem! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie!
Iz 1,18 Chodźcie i spór ze Mną wiedzcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna.
Iz 1,19 Jeżeli będziecie ulegli i posłuszni, dóbr ziemskich będziecie zażywać.
Iz 1,20 Ale jeśli się zatniecie w oporze, miecz was wytępi”. Albowiem usta Pańskie [to] wyrzekły.
Iz 1,21 Jakżeż to miasto wierne stało sie nierządnicą? Syjon był pełen rozsądku, sprawiedliwość w nim mieszkała, a teraz zabójcy!
Iz 1,22 Twe srebro żużlem się stało, wino twoje z wodą zmieszane.
Iz 1,23 Twoi książęta zbuntowani, wspólnicy złodziei; wszyscy lubią podarki, gonią za wynagrodzeniem. Nie oddaja sprawiedliwości sierocie, sprawa wdowy nie dociera do nich.
Iz 1,24 Przeto [taka jest] wyrocznia Pana, Boga Zastępów, Wszechwładcy Izraela; ”Ach! uraduje się kosztem moich wrogów, pomszczę się na mych nieprzyjaciołach.
Iz 1,25 Obrócę rękę moja na ciebie, wypalę do czysta twą rudę i usunę cały twój ołów.
Iz 1,26 Przywrócę twoich sędziów jak dawniej, i twoich radnych jak na początku. Wówczas cię nazwą: Miastem Sprawiedliwości, Grodem Wiernym”.
Iz 1,27 Syjon okupi się poszanowaniem prawa, a jego nawróceni sprawiedliwością.
Iz 1,28 Buntownicy zaś i grzesznicy razem będą starci, a odstępujący od Pana wyginą.
Iz 13, 11-22, Stary Testament, Księga Izajasza, Nowe wieszcze przeciw narodom pogańskim
Iz 13,19 Wtedy Babilon, perła królestw, klejnot, duma Chaldejczyków, stanie się jak Sodoma i Gomora, gdy ją Bóg wywrócił.
Iz 13,20 Nie będzie nigdy więcej zamieszkany ani zaludniony z pokolenia w pokolenie. Nie rozbije tam Arab namiotu ani pasterze nie staną na postój.
Iz 13,21 Dziki zwierz tam mieć będzie swe leże, sowy napełnią ich domy, strusie się tam zagnieżdżą i kozły będą harcować.
Iz 13,22 Szakale nawoływać się będą w ich pałacach i hieny wyjąc w ich przepysznych gmachach. Godzina jego się zbliża, jego dni nie będą przedłużone.
Prorok Jeremiasz urodził się ok. 655 r. p.n.e. w Anathoth (na płn.-wschód od Jerozolimy). Na proroka został powołany przez Boga ok. 627/626 r. p.n.e. za Jozjasza i otrzymał zadanie niszczenia zła, a tworzenia dobra, i nie dotyczyło to tylko Izraela ale wszystkich narodów. Około roku 580 p.n.e. Jeremiasz został ukamienowany w egipskim Tafnes przez swoich rodaków. Jeremiasz w swoich naukach piętnował przede wszystkim bałwochwalstwo i synkretyzm (łączenie ze sobą różnych tradycji religijnych wielu narodów i wyznań). W nakazach i pouczeniach moralnych głosił, że grzech jest oddaleniem się od Boga i towarzyszy temu upadek etyczny oraz lekceważenie prawa Bożego. Zapowiadał groźby i kary czekające Izrael oraz upadek Jerozolimy. Następnie wsławił się mowami pocieszającymi do uprowadzonych do niewoli Izraelitów oraz do wygnańców judzkich. Najważniejszym okresem działalności Jeremiasza i tworzenia jego Księgi był okres niewoli babilońskiej, kiedy powszechnie uznano prawdziwość jego proroctw potwierdzoną faktami i jego słowa zostały dokładnie spisane oraz otoczone troskliwą opieką.
Jr 49, 18, Stary Testament, Księga Jeremiasza, Proroctwo przeciw Ammonitom
Jr 49,18 Jak po zburzeniu Sodomy i Gomory oraz miast sąsiednich - mówi Pan - nikt nie będzie tam mieszkał, i żaden człowiek nie osiedli się na tym miejscu.
Jr 50, 40, Stary Testament, Księga Jeremiasza, Niszczycielski miecz Pański
Jr 50,40 Tak jak wtedy, gdy Bóg zburzył Sodomę i Gomorę i sąsiednie miasta - wyrocznia Pana - tak też nikt w nim nie będzie mieszkał, ani się nie osiedli w nim żaden człowiek.
Podsumowanie
Zagłada Sodomy i Gomory nastąpiła poprzez deszcz ognia i siarki zesłanego przez Boga na te grzeszne miasta w których mieszkali niegodziwi i rozpustni ludzie. Jakie przewinienia popełnili mieszkańcy tych i sąsiedzkich miast? Czym zasłużyli sobie na taki los? Pomimo, że w tamtych czasach było wielu najcięższych grzeszników, to dlaczego akurat mieszkańcy tych miast zostali tak okrutnie ukarani?
W Biblii bardzo dokładnie opisane są przewinienia, grzechy i niegodziwości zniszczonych przez Boga miast. Opisana jest również rozmowa Abrahama z Bogiem, w której negocjował on, aby Bóg nie unicestwiał wszystkich mieszkańców tych miast, jeżeli znajdzie się tam chociaż dziesięciu sprawiedliwych bo byłaby to odpowiedzialność zbiorowa, zresztą praktykowana w tamtejszych czasach na tych terenach. Opisana jest wizyta dwóch aniołów, którzy mieli sprawdzić czy Sodoma i Gomora zasługuje na ocalenie. Spędzili oni noc w domu Lota, ale wcześniej mieszkańcy Sodomy dowiedziawszy się o gościach, chcieli z nimi współżyć, aby ich upokorzyć i pokazać swoją władzę. Do tego jednak nie doszło, ponieważ ludzie ci zostali porażeni ślepotą. Aniołowie nakazali Lotowi, aby jak najszybciej zabrał swoich najbliższych i opuścił miasto, ponieważ rankiem zostanie ono doszczętnie zniszczone. Tak też się stało. Cała okolica przedtem piękna i urodzajna, zamieniła się w śmierdzące jezioro zwane „Morzem Martwym”.
Większość biblistów twierdzi, że Sodoma i Gomora oraz inne pomniejsze miasta wokół, zostały zniszczone głównie z powodu homoseksualizmu, aby napiętnować politeistyczną religię kananejską, gdzie w świątyniach uprawiano rytualny męski nierząd. W Biblii akty homoseksualne są bardzo surowo potępiane i uznawane za obrzydliwość. Grzech sodomski to każdy akt seksualny sprzeczny z naturą, taki jak: homoseksualizm, lesbiizm, seks oralny, analny, zoofilia i inne perwersje seksualne. Grzechy te wołają o pomstę do nieba! Jako grzech nieczysty, kusi pożądaniem, wciąga i w całości angażuje człowieka z jego myślami, uczuciami aż po poddanie się woli. Niszczy w człowieku naturalny dany przez Boga porządek, odsuwa od Boga i od piękna stworzenia, a skupia egocentrycznie tylko na wciągających bez końca pożądliwych doznaniach. Grzech nieczystości przede wszystkim niszczy ludzkie relacje z Bogiem, dlatego trwanie w relacji z Nim, wsłuchiwanie się w to, co On mówi i powracanie do Boga gdy zgrzeszymy, jest gwarantem, że zło nas nie opanuje, jest też pomocą, aby człowiek mógł reagować przeciwko pożądliwym pokusom tego świata.
Od wielu wieków ludzie zastanawiali się czy Sodoma i Gomora w ogóle istniały. Naukowo aż do tej pory nie jesteśmy pewni czy rzeczywiście tak było, czy jest to tylko symboliczna, umoralniająca przypowieść przekazywana z pokolenia na pokolenie wykorzystująca jakąś naturalną katastrofę jaka miała miejsce na tych terenach, aby ostrzec zatwardziałych grzeszników przed karą Bożą jaka może ich spotkać. Od wieków naukowcy i archeologowie z całego świata poszukują nad Morzem Martwym jakichkolwiek chociażby jakichś ruin starożytnych miast, które potwierdzały by istnienie Sodomy i Gomory.
Jak do tej pory jedynym wiarygodnym źródłem opisującym istnienie a następnie tragedię tych miast jest Biblia. W Biblii wspomina się o tym, że Sodoma i Gomora oraz inne mniej znane miasta jak: Adma, Seboim i Soar należały do związku miast kananejskich, a m.in. królem Sodomy był Bera, Gomory zaś Birsza. Opisana jest również wojna tych miast z królem Elamu - Kedorlaomerem. Przy pomocy Abrahama (Abrama) wojna ta została po wielu perturbacjach wygrana przez miasta związane z Sodomą, ale tylko dlatego, że bratanek Abrahama - Lot mieszkał w Sodomie i w czasie wojny trafił do niewoli wrogów.
Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość! (Kpł 18,22)
KKK 2357 - Homoseksualizm oznacza relacje między mężczyznami lub kobietami odczuwającymi pociąg płciowy, wyłączny lub dominujący, do osób tej samej płci. (…) Tradycja, opierając się na Piśmie świętym, przedstawiającym homoseksualizm jako poważne zepsucie, zawsze głosiła, że "akty homoseksualizmu z samej swojej wewnętrznej natury są nieuporządkowane" [Kongregacja Nauki Wiary, dekl. Persona Humana]. Są one sprzeczne z prawem naturalnym; wykluczają z aktu płciowego dar życia. Nie wynikają z prawdziwej komplementarności uczuciowej i płciowej. W żadnym wypadku nie będą mogły zostać zaaprobowane.
Św. Jan Chryzostom (ok. 350-407 n.e.) zadaje sobie pytanie: "Czemuż to i teraz nie pożera ogień z nieba miast i okolic? Czemuż ziemi tym grzechem sodomskim zmazanej nie karze Bóg deszczem siarki?". I odpowiada: "Dlatego, że winowajców czeka ogień nierównie sroższy i czeka kara nierównie cięższa w wieczności".
Bibliografia
Bp Romaniuk Kazimierz (przekład) (2013), Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (Biblia Warszawsko-Praska), Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne.
Biblia Tysiąclecia (2002), Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.
Praca zbiorowa (2006) Biblia Tysiąclecia z komentarzami, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.
Ks. Stagraczyński J. (1886), Nauki katechizmowe o prawdach wiary i obyczajów katolickiego kościoła, Poznań: Wydane X. J. Stagraczyński.
Źródła internetowe: www.vatican.va https://opoka.org.pl/, www.niedziela.pl, www.katolik.pl, www.brewiarz.pl www.katolicki.net www.biblia.info.pl www.faustyna.pl www.kapucyni.pl www.jezuici.pl www.pijarzy.pl
Kod QR do tego wpisu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
edukacja.katolicka@gmail.com